Donderdag 4 juli: Vanochtend om 9.30 opgestaan, poeh! wat hebben we hier vast geslapen, we zijn net twee doornroosjes. We doen ook lekker rustig aan, want het is hier zo stil aan het weitje en tegen 11.30 uur maar eens in de huusbil gestapt.
Nu moeten we toch echt wat kilometertjes naar beneden rijden, maar in het plaatsje Sala stoppen we alweer, het bier is namelijk op! En deze plaats is wel groot genoeg voor een Systembolaget denken wij. Ja hoor, een eigenaar van een bar (hihihi) wijst ons de weg, we kunnen ‘his ass’ wel achterna lopen, want toevallig moet hij ook drank kopen.
Voor de drankenhandel worden we tegengehouden door een ‘dreadlocked type’ die vraagt of we lid willen worden van Greenpeace. Dat zijn we al, en zo ontstaat weer een heel aardig gesprek. Hij praat ook al prima Engels en dat komt…. Ja we hadden het al geraden, omdat hij een tijd in Amsterdam heeft gewoond in een soort hippiesetting. Hij heeft nooit één woord Nederlands geleerd, want in Amsterdam praat iedereen Engels!
Sala heeft een leuk centrum, met mooie oude huizen, zelfs een pleintje met een markt en een heel winkelcentrum, je zou het haast gezellig kunnen noemen ;). Volgens mister Greenpeace komt dit omdat Sala een zilvermijnstadje is geweest en daar dus veel rijkdom van heeft verworven.
Dus dan toch maar even de zilvermijnen bezoeken om de hoek. Als we daar aankomen zien we al snel dat dit een hele dag in beslag gaat nemen, want een geleide toer in de mijngangen is maar een paar maal per dag. Dus dat doen we niet, we drinken wel heerlijke koffie met een ‘mazarin’ gebakje erbij. Dat is volgens mij een Zweeds iets, een klein ovaal cakeje met spijs en een glacélaag erover. Vast ongezond, maar erg lekker!
En daarna even over het enorm grote mijncomplex gewandeld en dan zijn we zo 1,5 uur verder.
Nu moet Ronald toch gaan ‘gassen’, tussendoor nog getankt en de banden op spanning gebracht en twee blå bär muffins bij het pompstation gekocht. Ik benoem deze even, want na het eten van een halve muffin, kun je zo 6 uur vooruit zonder trek te krijgen!
Banaantje en appeltje voor de dorst en we kunnen er weer even tegenaan.
Bij het plaatsje Kisa besluiten we niet de grote weg richting Vimmerby te nemen, waar de TomTom op afgesteld staat, maar om wat kleinere weggetjes naar Norra Kvills National Park te nemen, onze eindbestemming van vandaag. Eerst een klein stukje rechtsaf, richting het Vätternmeer, om dan na 15-20 km richting de Kyrka van Tidersrum te rijden. De TomTom is nu meer een last dan een hulp, dus rijden we verder volgens de kaart. Prachtige smalle weggetjes, in een heuvelachtig en bebost landschap.
We zien onderweg kraanvogels en een kudde met reeën, een eekhoorntje die oversteekt en we komen geen mens tegen. Tegen 19 uur komen we aan bij Norra Kvill, een klein en oud park uit 1927, het bestaat voor 80% uit naaldbos (coniferen), sommigen wel 350 jaar oud. Al 150 jaar wordt er geen boom meer gerooid in dit park, dus is het volgens mij al wel een beetje een oerbos.
Hier parkeren we de auto, net voor de parkingang om morgen de langste rondwandeling te maken die er hier is van maar liefst 3,1 km…..