We logeren enkele dagen in het Avisford Park Hotel, een typisch Georgiaans landhuis dat in een mooi park van 30 hectare ligt, tussen het historische Chichester en Arundel, in het schilderachtige platteland van de South Downs in West Sussex. We vinden het prachtig aan de buitenkant als we aan komen rijden, er komt nog net geen butler naar buiten lopen om ons welkom te heten.
Van binnen is het luxer dan we zijn gewend van andere hotels, ’t is er dan ook eentje met 4 sterren. Wel een beetje (k)ouwe kak, zeg maar. Al zou je een hele week hier blijven, dan hoef je je nog niet te vervelen. Er is van alles te doen: er is een golfclub, een fitnesscentrum, kamers voor schoonheidsbehandelingen, tennisbanen, een croquetgazon en een binnen- en buitenzwembad. Tssssssssss.
Onze kamer is heerlijk ruim, met twee lekkere leesstoelen, een goed bed en eigen bad-douchekamer. We ontbijten de volgende dag superdepuper. Er is een uitgebreid ontbijtbuffet, met voor ieder wat wils. Er zijn zoveel mensen in de ontbijtzaal dat de koks het niet kunnen bijbenen. Zodra er een nieuwe schaal warm dampende croissants is neergezet, vliegt iedereen er als aasgieren op af en is de schaal in no time weer leeg. Waarschijnlijk ook een kwestie van personeelsgebrek, de aanwezige werkers lopen zich de benen uit het gat, we hebben meelij met ze.
Maandag de 14e was een druilerige dag. In de middag zijn we het stadje Arundel wezen verkennen, met de enorme kathedraal en de vele antiekzaakjes en andere heel Engelse winkeltjes (veel met snoep en cakes). We genieten van alle ‘ouwe meuk’ en Johanna koopt in een Engelse ‘loppis’ (zie onze Zwedenblogs) een coole retro zonnebril 😎. Verder hebben we die dag lekker veel gelezen.
De Kathedraal is 150 jaar oud, gebouwd op een heuvel en kijkt uit over het stadje Arundel. We willen binnen koekeloeren, maar de deuren zijn potdicht. Er is de hele dag ‘private prayer’ en wij zijn niet uitgenodigd.
De naam Arundel doet ons denken aan de boeken en films van ‘The Lord of the Rings’ en na even google-zoeken klopt dit ook. Er staat dat in ‘The Notion Club Papers’ (Tolkiens verhaal uit 1945-1946) iemand een regel citeert uit een Angelsaksisch gedicht:
‘Éalá Éarendel engla beorhtost ofer middangeard monnum sended!’ (“Gegroet Earendel, slimste van de engelen boven de middenaarde, gezonden tot de mensen!”).
We wanen ons in de Middeleeuwen…..
Dinsdag de 15e gingen we klokslag 10 uur het hotel uit, op weg naar Arundel, om het kasteel te gaan bezoeken. We hadden allebei geen grote behoefte om ook uitgebreid de binnenkant te bezichtigen, maar het schijnt echt een prachtig kasteel te zijn, dus kopen we niet alleen een kaartje voor de tuinen, maar ook voor de binnenkant. Daar kregen we geen spijt van!
Aan de buitenkant is Arundel Castle een echt sprookjeskasteel, het kan inderdaad zo een film van Tolkien in (er zijn inderdaad films opgenomen, maar geen verhalen van Tolkien). Het kasteel heeft een historie van bijna 1000 jaar. Het is meerdere malen ingenomen, verwoest en weer opgebouwd. Van hetgeen er nu staat is een groot deel in de 19e eeuw herbouwd én zijn er toen stukken aangebouwd. Het deel dat The Keep genoemd wordt, is het oudst en dateert van 1068.
Overigens woont de huidige Duke (= hertog) of Norfolk met zijn gezin in het kasteel. Misschien dat daarom een aantal kamers pas om 12 uur open ging voor het publiek 😳.
Dan het interieur. Woorden schieten te kort. Het is groot(s), overdadig, schitterend, over-the-top, op en top aristocratisch, vaak mooi van lelijkheid en bijzonder om een keer te zien. Jachttrofeeën, schilderijen van alle edelen vanaf 1300 of iets dergelijks tot nu toe, een wapenzaal, een privé-kapel waar menig Christelijke plattelandsgemeente jaloers op zou worden, een grote zaal met 2 haarden erin waar onze Panda bijna in geparkeerd kan worden, een bibliotheek om in te verdwalen, het kan niet op.
En dan weten we nog helemaal niets van de geheime gangen en ruimtes, die vast ook in zo’n kasteel zijn… Heel bijzonder om dit allemaal een keer te zien.
En het ziet er allemaal pico bello uit hoor. Alles staat netjes in de verf, het is er schoon, en ook hier overal bereidwillige vrijwilligers om je vraag te beantwoorden.
Als we dan de tuinen in gaan, rollen we helemaal van de ene verbazing in de andere. Een grote watertuin, een boomgaard, een rozentuin, en we komen zomaar een kerk tegen waarin heel wat edele voorouders begraven liggen. Met een heel mooie witte tuin ervoor. Een Victoriaanse tuin, een fonteinentuin, borders in verschillende kleurencombinaties, en ook nog best veel palmen. O ja, de groente- en kruidentuin en natuurlijk de kassen voor de tropischer planten, de tomaten en de perziken. Protserig maar toch vooral ook schitterend!
En wat heb je een prachtig zicht op de kathedraal van Arundel vanuit deze tuinen! Dus ons fototoestel heeft overuren gemaakt.
Afijn, dit is dus wat de adel gedaan heeft met de belastingcenten van de mensen die ze voor zich hebben laten werken, want laten we niet vergeten dat het zo gegaan is. We hebben daar nu ‘profijt’ van, met deze bijzondere erfenis, al die schitterende gebouwen. Daar zul je ons niet over horen klagen. Je kunt echter ook gerust stellen dat er nu geen redenen meer zijn om zo’n gedateerd ‘kastensysteem’ in stand te houden, maar het oude geld blijft vooralsnog waar het was.
Na afloop van dit bijzondere bezoek hebben we nog een eindje gewandeld langs het Swanbourne Lake, in het Arundel Park, een klein stukje verderop langs de weg. Een mooi en heuvelachtig gebied.
Morgen checken we uit en gaan we noordwaarts, stay tuned!
