Toen we de Poolcirkel bereikten, wisten we al dat we huiswaarts zouden gaan. ’s Ochtends, vóór het wegrijden uit Stockholm, hadden we weeronline.nl al gezien dat er een aantal regendagen zouden volgen, met een klein lichtpuntje daarin.
We hadden al ‘berekend’ en besloten dat we vrijdag 10 augustus een flink eind naar beneden zouden rijden, om zaterdag nog een eindje af te zakken, om het mooie weer dat op zondag de 12e was voorspeld optimaal te benutten om het nieuwste NP van Zweden, dat feitelijk óp onze route naar huis ligt, te bezoeken.
Aldus geschiedde.
Die vrijdag reden we Stockholm uit, waarbij het behoorlijk druk was op de weg, dus anders dan de lege Zweedse wegen die we de afgelopen weken hadden meegemaakt. Nadat we een km of 20 de stad uit waren gingen we bij Nyköping dan ook de snelweg af en hebben we lekker binnendoor naar beneden gereden.
Een aantal van deze weggetjes hadden we in 2015 ook gereden, maar dan de andere kant op. En dat betekende dan ook weer twee pontjes te gaan. De eerste was voor dezelfde dag, over het Bråviken. Aan de overkant verder gereden en neergestreken op Camping Stegeborgsgården, aan de andere kant van het watertje en de slotruïne waar we in 2015 stonden (Johanna schreef daarover in dit blog).
Een hele leuke camping, met een klein congrescentrumpje, eenvoudig maar erg netjes, prettige ontvangst en een restaurantje waar maar liefst 3 vegetarische gerechten op het menu stonden. En dat alles nog op Christelijke leest geschoeid, dus wat wil je nog meer. Prima, een aanrader!
Zaterdag de 11e gingen we verder. Eerst met het tweede pontje mee, altijd een mooi ‘onthaastmoment’, zouden we in Nederland ook eens moeten doen: een stuk autobaan weghalen en een veerdienst voor in de plaats leggen. Zou een prima antistressmiddel zijn, alhoewel de Nederlanderse mentaliteit wellicht enige gewen-tijd zal vergen…
Na het pontje en nog een uurtje leuke binnenwegen (vier kraanvogels gezien!) kwamen we weer op de wat grotere wegen terecht en reden we richting Växjö, om vlak daarna weer de binnenlanden in te gaan, op zoek naar Åsnen, Zweden’s nieuwste Nationale Park. Nou, de bewegwijzering was nog niet 100% in orde, maar we hebben de ‘hoofdingang’ (waar altijd de Naturum is) gevonden. Maar hier geen Naturum dus. Die is er ook niet bij alle NP’s, maar wij hadden gedacht dat ze dat bij nieuwe NP’s wél zouden doen.
We hebben er verder nog even rondgekeken en gekozen welke wandeling we de volgende dag zouden gaan doen. Wild kamperen was er hier niet bij, overal duidelijk borden dat kamperen Förbjudden was… Dus startten we de campert weer op en zakten we de weg nog een eindje af, tot we Camping Mjölknabben vonden.
Zondag 12 augustus reden we weer naar Åsnen NP toe. Zoals op de folder beschreven staat, een inlandse archipel van veel eilandjes en eeuwenoude bossen. Inderdaad: een schitterend landschap, heel afwisselend en volgens mij een genot om als eland in te mogen leven. Veel groen en zwemmogelijkheden.
Als je kijkt naar de kaart (wat wij veelvuldig hebben gedaan) en de nabije omgeving ziet, kun je zien dat er veel gelijkvormige gebieden in deze omgeving zijn: veel meren, veel eilandjes daarin en veel piepkleine weggetjes erheen en -tussendoor. Hoe men dan besluit dat uitgerekend dit deel van het Åsnen-meer een NP wordt, is ons een raadsel.
Afijn, de wandelschoenen gingen aan en we hebben een mooie wandeling gemaakt. Voor de verandering nu eens met vrij veel geëffend pad, we waren zowaar een beetje teleurgesteld… 😉 Wat verder opviel was dat Zweden inderdaad superdroog is. Overal in Åsnen lagen de waterleliebladen op het droge, heel apart.
De routes op Åsnen zijn niet bijzonder lang, niet erg lastig en, zonder lullig te willen doen, voor mensen die Zweden een klein beetje kennen ook niet bijzonder spectaculair, dus na een uur of 2 waren we er wel klaar voor ons gevoel. NP nummero 21 kon afgevinkt worden van de lijst.
Nu hadden we de avond ervoor gezien, toevallig, op zo’n met plaatselijke reclame gevuld landkaartje van de omgeving, dat er tóch een Naturum was, nl. in Huseby Bruk, waar op weg naar Åsnen doorheen gereden waren.
Nou ja, de weg naar huis liep toch weer die kant op, dus in Huseby Bruk werd een tussenstop gemaakt. Het bleek een soort openluchtmuseumpje te zijn en de Naturum lag helemaal achterop het terrein, waar je alleen in kon na betaling van zo’n € 10 entree. Dit soort flessentrekkerij hadden we nog niet meegemaakt om een Naturum te kunnen bezoeken, maar het zag er verder aardig uit en het weer was OK, dus hebben we het toch maar gedaan.
In de, zoals verwacht mooi en educatief ingerichte, Naturum konden we gelukkig wél de vernieuwde folder van alle Zweedse NP’s scoren! Met een beetje geluk al snel een collector’s item, want als Vålådalen zijn zin krijgt, zijn er binnenkort 31…
Na Huseby Bruk was er nog tijd genoeg om een eindje te rijden. De weersvooruitzichten waren regenachtig. Heel fijn voor Zweden en we gunden het ze ook heel erg, maar voor ons geen reden om te blijven. We hadden prachtige weken gehad en om nu 5 dagen regen te trotseren voor nog 2 mooiere dagen, leek ons wat teveel uit verhouding.
Dus ging de reis verder richting Malmö en stopten we weer op de die plek waar we ook de eerste Zweedse overnachting van deze reis hadden: in Dalby Söderskog.
Maandag de 13e reden we Zweden uit, Denemarken en door en streken we neer op onze vaste doorgangscamping in Lübeck. Dinsdag de 14e brachten we een bezoek aan onze Duitse vrienden die vlak boven Hamburg wonen en hebben we overnacht op een camping vlak onder Bremen.
Woensdag hebben we het laatste stukje naar huis gereden, waar we mooi op tijd aankwamen om op ons gemak de campert uit te pakken en thuis weer kwartier te maken.
Wij kijken terug op een prachtige reis. Johanna heeft ondertussen de foto-albums ook zo goed als klaar. Ons blog is op orde, dus de herinneringen staan klaar om van genoten te worden, bijv. tijdens de komende Kerstdagen, met de nieuwe ballen in de boom…
Allereerst welkom thuis en fijn dat jullie gezond zijn aangekomen. Ik ga dus ook de “voorlopig laatste” reactie geven op de blog.
Het deel van het Asnen meer dat NP wordt, kan te maken hebben met de vegetatie, al dan niet uniek. Dan €10,= betalen, per persoon?, wordt steeds normaler. Veel parken worden onderhouden door de lokale bevolking die geen of nauwelijks subsidie krijgen. Dat zal in Zweden niet anders zijn. (Een beetje clementie dus)
Wij willen jullie graag bedanken voor alle moeite die jullie je getroost hebben om ons van blogs te voorzien, die we met heel veel interesse gelezen hebben. Het begon net een gewoonte te worden om te kijken of er een blog binnen was.
Ja, hoor, clementie genoeg, maar ook een relativering, want die parken worden met EU geld ingericht…
Dank voor het meelezen, we komen binnenkort wel weer eens op de koffie!
Nou, dat wordt weer vaker naar Zweden tuffen! Nieuwe Nationale parken erbij houden jullie aan de “rit”!! Goede vooruitzichten!
Jaja, Karin, een hele straf… Pffff, wéér naar Zweden… 😉