Zondag 7 juli is een 10 volgens weeronline, en dat klopt! Stralend blauwe lucht, blauw water en een blauwe jonkvrouw (die dus van rood graniet is…). Om 8.30 uur zitten we in de boot (de boeking is zowaar gelukt, mijn naam staat op het lijstje van de kapitein!) en varen we in een uur vanuit Byxelkrok Hamn naar het nationale park Blå Jungfru.
Er is een mythe die zegt dat het meenemen van een steen van de jonkvrouw ongeluk brengt. Ik snap dat wel, want de stenen zijn meer dan prachtig gestreept en glad gevormd en iedereen zou anders stenen van het eiland jatten. Toch doen mensen dit, want de gids vertelt dat ze afgelopen dinsdag nog een doos hebben ontvangen met stenen die retour eiland moesten. Er zaten briefjes bij of ze deze a.u.b. weer terug willen leggen vanwege het ongelukkig zijn….
De Blå Jungfru is een enorme rood granieten en geslepen rots (waarschijnlijk door het vroegere ijs) met grillige bomen erop. En dus die prachtig gekleurde en gestreepte stenen. Weinig fauna, ik dacht alleen vleermuizen en zeearenden, beide niet gezien. O ja en een soort witzwarte meerkoet, 2 stuks in de verte gespot.
De wandeling naar de top en rondom het eiland is totaal 3 km en we hebben 4 uur de tijd eer de boot ons weer op komt halen. De doorsnee van het eiland is ruim 1 km. En weer is het handen en voetenwerk op dit eiland en na 3 uur klimmen en klauteren staan mijn voeten helemaal scheef, want niets is vlak hier! Het laatste uur is een luieruur en zitten we heerlijk in de schaduw van een rots.
We ontmoeten nog een paar oude rotten, die in een soort Engels aan ons vragen of wij ‘Dutchman’ zijn en op onze bevestiging doorvragen: of wij dan uit Vlaanderen of Wallonië komen? Hihihihi, ff uitgelegd dus. Één rot vertelde nog dat hij van de andere al 30 jaar les in Engels en Zweeds krijgt en dat allebei nog steeds niet zo wil vlotten en dat hij nu een soort ‘Svenglish’ spreekt. Als zijn woordenboek uitkomt zal hij er gratis één naar ons sturen.
Op het eiland ligt ook een oud labyrint (in de 18e eeuw voor het eerst beschreven) gelegd van stenen. Dat dit nog zo netjes erbij ligt, elke dag in de zomer komen tientallen toeristen hier door dat labyrint gewandeld en veel kleine kinderen stormen erdoorheen, maar toch ligt het erbij als anno 1785 ;).
Om 14.30 doen we het haventje in Byxelkrok weer aan en halen de camper op, die op een parkeerterrein staat te bakken in de zon. We rijden naar camping Böda Hamn aan de Oostzee of de Baltische zee. (Deze zijn hetzelfde volgens Google.) Morgen willen we een fietstocht maken in deze buurt. Het weer wordt dan een 9….
Maar ik heb gehoord van Silke dat het weer in Nederland nu ook prima is, gelukkig wel, want we gingen ons al een beetje bezwaard voelen 😉
Het is elke keer genieten, jullie avonturen mee te mogen beleven! Ik hoop voor jullie en mij, dat jullie vakantie nog heeeel lang mag duren 😛
Ha Karin, ja genieten dat doen we, maar Ronald fluistert hier net in mijn oor: “alles wat een begin heeft, heeft ook een eind..”. Das een waarheid als een koe. We hebben wel een beetje een hypoloppissemie trouwens, want erg weinig lopissen hiero in Småland waar we nu zitten. Misschien morgen onderweg naar Malmö? Liefs van ons!