Ja, we zijn er weer. Precies vier weken na vertrek zijn we, na een koffiepauzestop in Pesse (standplaats van de camper), op vrijdag 27 juli (gefeliciteerd Marcel!) weer THUIS!
We zijn in Denemarken nog even langs de Oostkaap gereden, mooie akkers en bloemen op weg er naartoe. En in Bremen nog een overnachting gehad op een familiecamping direct aan de doorgaande route en zijn daar lekker uit eten gegaan. ’s Ochtends konden we het rustig aan doen, want vanuit de camping was het nog maar een kippeneindje naar Nederland toeren.
Vanochtend de 24e juli om 7 uur in de rij voor de Superspeed 2 richting Denemarken. Om 8 uur ronken de motoren en net voor 12 uur rijden we weer van de boot af. Blij toe, ’t is een drukte van jewelste op de boot en iedereen heeft natuurlijk kort geslapen, dus mensen moe en snel aangebrand en kids jengelig. Maar éénmaal in Denemarken aangekomen een heerlijk warm welkom, tjonge het scheelt zeker 10 graden met Noorwegen na de oversteek.
Na 4 uur rijden en 2 stops komen we aan op de Hegedal Strand (charme) camping in Glesborg (Djursland). Een lekker kabbelende camping, net als het Kattegat trouwens.
Maandag 23 juli terug naar de kust richting Larvik, want de volgende ochtend moeten we om 7 uur in de rij staan voor de veerboot van Larvik naar Hirsthals in Denemarken, welke we afgelopen week online hebben geboekt.
Het zal de komende week mooi weer worden, niet alleen in Nederland, maar ook in Denemarken, dus zou het fijn zijn ergens aan het Kattegat nog een paar dagen aan het strand te mogen rondstruinen. Noord Jutland is een mooi gebied met een aantal charme campings, waarvan we er eentje gaan kiezen.
Van Gvarv dus naar beneden gereden naar camping Solplassen (Zonneplek) in de buurt van Stavern, morgen dan zo’n 20 minuten rijden naar de boot.
Vanochtend geen wekker, toch worden we telkens tegen half negen gewoon lekker wakker. Weer rustig ontbeten en nu dus de ruim 5 km wandelroute om het Bjårnvatn gelopen. Lekker rustig weer en niet te koud.
Volgens de eigenaresse van de Bøen camping (die er overigens echt uitzag als een clown in een soort zwart mannenpak) zouden we halverwege de route een beverburcht tegenkomen en we misschien nog bevers konden spotten. Na enig zoeken gevonden, alleen wij denken dat ze zelf de route de afgelopen 10 jaar niet meer heeft gelopen, want de burcht was oud en verlaten en de beversporen waren in ieder geval niet van vandaag of gisteren. Jammer.
Maar ’t was wel een mooie en stille route, veel bloemen en het meer gaf telkens een ander beeld.
Ja! We werden wakker door de wekker en de hemel was strakblauw. Snel van een ontbijtje genoten en de camper rijklaar gemaakt. De berg weer opgereden om bij Stavsro (langs Fv 651) te parkeren en het pad op te gaan naar de Gaustatoppen (1883 meter hoog).
Van 1100 meter naar ruim 1800 meter in 2 uur geklommen, dat is zeven maal de domtoren dus! En we waren niet de enigen, deze klim is populair bij de toeristen en bij de Noren zelf, ca. 30.000 mensen beklimmen de top per jaar. De Noren kunnen bovenaan een stempel laten zetten op een stempelkaart en bij het beklimmen van een aantal bergen en verzamelen van de stempels krijgen ze een medaille. Zoiets als bij ons de 4-daagse!
Weeronline had dus slecht weer voorspeld voor vandaag en wij dus geen wekker gezet. Maar de weervoorspellers hebben het mooi mis gehad! Een prachtige dag was het, lekker zonnetje met mooie wolkenpartijen. De Gaustatoppen zat prachtig in de zon, de berg lijkt wel op een vulkaan!
Begin van de middag geparkeerd in het centrum van Rjukan, de hoofdstad van Tinn Commune. Een langgerekt daldorp en de naam Rjukan betekent ‘de rokende’ naar de dampende waterval in het midden van het dorp. Alleen die zie je nu niet meer, al het water wordt gebruikt door de krachtcentrale, die wel wat weg heeft van een klooster.
Vanochtend, op donderdag 19 juli, lekker lang uitgeslapen, we hoorden weer regendruppels tikken op het camperdak…. Toen we tegen 10 uur eens naar buiten keken, bleek er een bleek zonnetje zijn best te doen en hebben we lekker buiten ontbeten. Rond 12 uur maar eens opgestapt en weer een waanzinnig mooie weg gereden, het kan niet op in het Noorse!
Uitzichten op gele bergtoppen (geel van de mossen) op 1100 meter hoogte en daarna richting Tinn Augstby (naar de weg 364) via alweer een wit weggetje (ik noem ze maar natuurroutes, dat klinkt aardiger….). Deze ‘witte’ was prachtigdeprachtig, over een vlakte op 1300 meter hoogte en de smalte viel reuze mee, dus ik blij! Onderweg naar beneden reden we een stuk langs een rivier met super uitgesleten stenen, die we écht op de foto moesten zetten.
