Tromsø is de grootste stad in Noord-Noorwegen. Gelegen op bijna 70° noorderbreedte tussen fjorden, bergtoppen en eilanden is dit het ideale startpunt voor een arctisch avontuur. Tromsø is omgeven door steile berghellingen en prachtige fjorden. De wilde natuur ligt zo dicht bij het stadscentrum dat je die vanaf de hoofdstraat kunt zien.
Deze prachtige stad hebben we in de zomer van 2015 al eens mogen bewonderen, nu dus tijdens bijna midwinter 🙂
Vrijdag 1 december van Schiphol naar Oslo gevlogen zonder problemen. Sinds een jaar vind ik vliegen niet meer eng en kan ik nu intens genieten van het uitzicht boven de wolken.
Op Oslo Airport Gardermoen worden we geloodst naar een ander vertrek voor de binnenlandse vluchten. Eerst 4 x met de ticketscan door allerlei poortjes en daarna bleven we met zijn allen steken in de kleine vertrekhal.
Alles op zijn Noors door de microfoon, gelukkig spreekt de buurvrouw Engels en vertelt dat we niet kunnen vertrekken naar Tromsø omdat een crewlid niet aanwezig is. Of het om een steward(ess) gaat of om een piloot zullen we nooit weten.
Wel dat we een uur vertraging hebben en dat we tijdens dat uur tot vele verhalen zijn gekomen. De piloot ligt vast zijn roes uit te slapen, zou heel goed kunnen toch? Ronald heeft ooit in een ver verleden, zich ook verslapen, in een nachtdienst notabene. Ze hebben hem toen gewekt om 23 uur, of hij nog van plan was op te staan en te komen werken 🙂
Daarna mocht ik bijna niet mee, want mijn barcode bleek ineens niet meer te werken. Uiteindelijk een dik uur te laat richting Tromsø.
Het blijkt in de buurt van het eiland aardig wild weer te zijn, windkracht 6, en voordat we landen op het vliegveld van Langnes, roep de piloot nog om dat het een beetje bumpsy gaat worden, but ‘nossin to wurrie about’. De zakkers vielen reuze mee.
Met de Flybussen, een snelle busverbinding, in 12 minuten naar het centrum van Tromsø gereden en na 5 minuten lopen door de storm in Thon Hotel Polar verwelkomd.
Een modern hotel en moderne kamers, helemaal prima. Na uitpakken van de koffers gegeten bij de pizzeria om de hoek (Pinokkio….) en de storm getrotseerd en al glibberend over de gladde, ijzige stoepen naar de baai gelopen. Daarna een super nachtrust gehad, reizen maakt lekker moe.
Zaterdag 2 december. Vanavond staat de Aurora Safari op ons programma, we zijn benieuwd, de voorspellingen voor het prachtige poollicht zijn niet zo goed de komende dagen, weinig magnetisme in de lucht zeg maar. Eerst ontbijten, tjonge jonge, wat een keuze! Veel vers fruit, yoghurtjes, zaden en pitjes, noten, een Engelse ontbijthoek en een Portugese gebakjestafel en daartussen nog heerlijk geurende broden met vele belegkeuzes. Mmmmmmm.
Daarna de stad in, we hoeven pas vanavond tegen 18.30 bij de bus te zijn voor de toer. We herkennen meteen alles nog van het centrum, toen we daar 2,5 jaar geleden waren in midzomertijd.
Nu is het bijna midwintertijd, de zon komt vanaf 21 november tot 21 januari niet meer op hier in Tromsø. Toch is het nu nog niet de hele dag pikdonker, dat is pas over een week of drie, vertelt de mevrouw van de overdekte ‘loppis’ in de lokale soos. Nu is het van 10 uur tot 13 uur schemer en het lijkt vanochtend op een gewone grijze, grauwe Hollandse dag, hahahahaha. We voelen ons helemaal thuis! Ik koop voor 25 Kronen (2,50 euro) een Kerstloper, kunnen we thuis tijdens Kerst weer het Scandinavië gevoel oproepen.
We struinen kraampjes af (Husfliden market) en drinken twee maal heerlijke havermelk-cappuccino in onze (…..) favoriete koffiebar. Alles riekt hier al naar Kerst, ze zijn er dol op, die Noren!
Eten en drinken is hier best wel prijzig, maar kleding daarentegen lijkt bijna goedkoper te zijn dan thuis.
Om 14 uur is het aardedonker, onze inwendige klok raakt helemaal van slag, we willen acuut naar bed en zijn helemaal gedesoriënteerd in de tijd. Dat duurt een aantal uren en daarna zijn we gewend aan de donkerte en ons brein beseft beetje bij beetje dat het nog lang geen slaaptijd is. Toch checken we constant onze mobiel voor de tijd, we willen niet te laat komen voor de Aurorasafari, en kunnen echt niet meer inschatten hoe laat het is.
Na een lekkere ‘Kjøttfri burger med tomat, rødløk og minipickle’, een Quorn-burger dus, lopen we naar het meetingpoint bij het Radison Blu hotel. We worden opgepikt door een grote touringcar en door onze guide voor vanavond Marte. Marte is 23 jaar en studeert mariene biologie op de universiteit alhier. Ze is dol op walvissen en daarom van haar woonplaats Bergen verkast naar Tromsø. Ze is superenthousiast en praat bijna de gehele 2 uur durende rit aan een stuk door over de Noorse gewoonten, beschaving en natuur. Heel leerzaam!
We krijgen ook te horen dat veel Aurora foto’s gefotoshopt zijn. Onze ogen kunnen vaak het Noorderlicht niet aan, of snappen het niet, zodat we dan in plaats van prachtige groene waaiers in de lucht, alleen maar grijze strepen zien. Pas als je dan een foto hebt gemaakt van de luchtstrepen, zie je dat het de prachtigste kleuren heeft.
De voorspellingen zijn niet zo goed. Dat hebben we zelf ook al gezien, het is bewolkt en het sneeuwt, knap Auroralicht om daar doorheen te komen (als het al zou ontstaan vanavond).
Na 2 uur rijden over vele besneeuwde en heel steile weggetjes (met een dikke vette bus!) komen we in het basecamp aan. Een prachtig gebouw, ver verwijderd van lichtvervuiling om zo elk spoor van het Noorderlicht goed te kunnen zien. Waar we verwelkomt worden door Elisabeth met warme choco en een traditioneel Noors baksel ‘Lefser’ een soort platte koek van deeg, met ei, suiker, kaneel en bruine kaascrème (karamelachtige smaak).
Het is bewolkt en er valt lichte sneeuw bij -2 graden. De lucht is grotendeels bewolkt en Marte vertelt dat de poollicht voorspellingen niet zo goed zijn. Te weinig magnetische activiteit en te bewolkt.
Het is wel prachtig en sereen buiten met een mooie zachtroodgekleurde lucht (lichtvervuiling van het dorp Målselv in de verte). En natuurlijk zijn daar de rendieren, die in de buurt gehoed worden door een Samigemeenschap.
Geen Noorderlicht gezien in de 2-3 uur die we op het basecamp verbleven. En ook bij andere hotspot plaatsen geen activiteit te bespeuren in de lucht (de guides houden onderling contact met elkaar).
2 uur terugrijdend in de bus dommelen we een beetje in door de warmte in de bus en door het winterwonderlandschap waar we net zijn geweest. Om 2 uur in de nacht zijn we terug in Tromsø. We overwegen of we morgen of overmorgen nog een kans zullen wagen, maar na het bestuderen van de Noorderlichtapp en de weersvoorspellingen van de komende paar dagen (bewolkt met veel sneeuw), besluiten we dat we beter ander moois uit de omgeving kunnen zien.
Dat wordt volgend jaar naar Finland in de winter….. 🙂
Zondag 3 december, staan we om 11.15 uur (na een heerlijk ontbijt) klaar om met de bus naar een huskyfarm gereden te worden. Daar staan ca. 80 honden klaar voor ons gezelschap met 15 sleeën, voor een heuse ‘doggyride’ in de heuvels van het vasteland, zo’n uurtje rijden van Tromsø. Echter….. de huskysafari voor ons is waarschijnlijk in de sneeuw gestrand, want die zijn nog niet terug bij het startpunt. En daarna moeten de honden nog gewisseld worden voor de sleeën. We krijgen dus gratis en voor niets, om de tijd te doden, eerst nog een sightseeing met de bus over het eiland Tromsøya! Dat is leuk!
Tegen 13 uur arriveren we in een prachtig sneeuwlandschap met een huskyfarm. Het is al bijna donker en snel worden er foto’s gemaakt om nog een beetje daglicht te kunnen vangen. De honden zijn opgewonden en blaffen in de verte, dit is hun uitlaatmoment van de dag zeg maar, en dat blijken ze leuk te vinden. Wij kleden ons snel om in blauw gewatteerde pakken en warme laarzen en handschoenen. Wij hebben sleenummer 14, als een na laatste in de rij. We krijgen uitgebreide instructies, dat we de hoofdlijn strak moeten houden, zo niet dan raken de zijlijnen van de honden in de war en stagneert de boel. En het allerbelangrijkste is de remtechniek, met een zwarte mat, een zilverkleurige voetrem en een rood zwaar anker. Want we gaan veel heuvelop en daarna ook weer heuvelaf.
Ronald is de eerste die op de stuurplaats mag staan. Hij is al snel volleerd, het is prachtig in het schemerdonkere en toch witte sneeuwlandschap te glijden. We hebben lampjes op ons hoofd en zo zien we hoe de honden hun werk doen. En ook wij moeten aan de bak. Als we de berg opgaan moeten we meesteppen of duwen. We zijn een goed team! Halverwege ruilen we van plek, nu mag Ronald uitrusten met het werpanker voor noodgevallen tussen zijn benen. Sturen en remmen is veel leuker dan stilzitten, het is echt genieten! Na de 1,5 uur durende tocht (ca. 12 km), bedanken we de honden en krijgen we weer choco en lefse.
Na een uurtje rijden zijn we terug in het hotel en gaan we eten bij de buren, restaurant ‘Egon’. Een van de weinige eetgebeurens hier met 5 vega gerechten op de kaart. Restaurants met walvis op het menu, daar gaan we principieel niet naar binnen. Egon is heerlijk Noors van binnen, veel hout en met knusse hoekjes en het eten is ‘goed binnen te houden’ 😉
Maandag 4 december vroeg uit de veren om 6.45 uur. Want om 8.15 uur moeten we klaarstaan bij de kade voor onze catamarantocht naar het eiland Skervøya. Zo’n 2,5 uur varen over woelige baren…. Bultruggen zien is de vraag, er is weinig haring meer. Die is op drift omdat de wateren hier steeds warmer worden en de haring steeds verder naar het noorden trekt. En de walvissen gaan achter hen aan (is hun voedsel). Waarschijnlijk over een jaartje of tien zijn ze bij Spitsbergen beland 😉
Het zou wel de kers op de taart zijn van deze arctische boottocht!
Het is heerlijk comfortabel in de catamaran en de boot heeft grote ramen voor een goed uitzicht. Echter we gaan snel aan dek, want na een half uur varen wordt het lichter buiten en zien we 2 uur lang een schitterend schouwspel van besneeuwde bergen, donker woelig water en de meest prachtige luchten. En buiten in de kou met blozende wangen voelen we deze arctische pracht tot in het diepst van onze harten (en tenen).
En dan zie we een Orka familie, met een baby! De vinnen steken hoog uit het water en we kunnen de witte tekeningen goed zien. Wat bijzonder dat we dit mogen zien! We blijven een half uur de familie aanschouwen en krijgen te horen dat er geen bultruggen zijn in de buurt. We moeten terugvaren, want er steekt een harde wind op.
Deze terugweg lijkt een klein beetje op een aflevering uit het televisieprogramma de ‘Deadliest Catch’: een zwarte zee met woest golven en schuimkoppen en bijna iedereen is zeeziek (wij ook), de crew rent heen en weer om zakjes uit te delen.
Als we weer terug zijn vanuit open zee in het fjord is het leed snel geleden. Ronald heeft nog wel de hele avond ‘golven in zijn hoofd….’
’s Avonds nog van een lekkere vega-maaltijd genoten in het restaurant naast het hotel en daarna een laatste nacht op onze kamer nr 244.
5 december: nog een superontbijt en daarna weer de stad in, want pas tegen 13 uur op het vliegveld is vroeg genoeg. Natuurlijk weer een cappuccino met oatmilk en we staren dromerig uit het caféraam naar buiten waar de sneeuwvlokken aardig tekeer gaan. We blijven maar hier besluiten we…
Tegen half een pakken we de ‘Flybussen’ en in 12 minuutjes zijn we op het vliegveld Langnes, hier kun je zelf inchecken (soort kaartjesautomaat) en de koffers labelen, ze worden rechtstreeks naar Amsterdam verstuurd, dus geen gesjouw in Oslo bij de overstap.
Echter….. we gaan voorlopig niet de lucht in. Door de sneeuwstorm zijn vluchten gecanceld of vertraagd, die van ons gaat uiteindelijke 1,5 uur later van start, maar niet voordat de vleugels grondig ont-ijst worden door twee brandweerspuiten.
Onze overstapvlucht in Oslo is al lang vertrokken als we daar aankomen, en goed geregeld van de omboekmachinerie: we kunnen nu snel naar een informatiebalie en een instapticket krijgen naar Kopenhagen.
Aldaar krijgen we (na ff vragen) een voucher voor een kleine maaltijd en daarna toch echt de terugreis naar Amsterdam. Om 21.30 (met maar 3 uur vertraging dus) zetten we weer onze voeten op Hollandsche bodem.
Uiteindelijk dus in 7 uur tijd 4 vlieghavens gezien, YEAH!!! Door alle prachtige indrukken, de vele sneeuw en het gevlieg, lijkt het alsof we wel 2 weken op vakantie zijn geweest. We hebben genoten en besluiten dat dit voor herhaling vatbaar is <3. Bovendien is onze Noorderlichtwens nog niet in vervulling gegaan 🙂
