Druil- en relaxdagen in Kiruna en Gällivare

We slapen lang uit, tot over tienen, zondag 19 juli staat in het teken van rust voor ons lichaam, met name mijn rechterbeen…

We checken rond 15 uur uit op camping Björkliden en rijden heel rustig ca. 100 km naar Kiruna, een ijzerertsstad. En dat is het, stoffig en bedrukt!  Haparanda was net iets lelijker.

Zondag is alles stängt (gesloten) in deze stad en het centrum is uitgestorven. Een eenzame toerist staat vertwijfeld te kijken 😉

Na dit evenement rijden we door naar de plek waar in de winter het ijshotel hoort te staan bij het plaatsje Jukkasjärvi. Hier natuurlijk ook alles een gesmolten en dode boel. Het kerkje daarentegen is erg schattig en de weg eindigt bij de ingang hiervan.

We rijden terug en gaan staan op een klein parkeerplekje aan de Torneälven (Tornerivier). Hier staan hutjes, die op veel van deze plekjes staan, waar je alleen overdag in mag verblijven.

Morgen weer wat zuidelijker reizen en afhankelijk van het weer een wandelingetje (tjetje..) in een ander Nationaal Park in deze omgeving (nog een stuk of vier). En…. voor het eerst in ca. een maand hebben we een lamp nodig om tegen 22.30 uur te lezen! Het schemert dus! Rare gewaarwording, ik zal al het licht gaan missen.

Maandagochtend 20 juli horen we getik op het camperdak als we wakker worden: het regent behoorlijk. We doen dus langzaam aan met het ontbijt en kijken op weeronline of ergens in de buurt de zon schijnt. Nee, vandaag niet en de komende dagen is het in heel noordelijk Scandinavië druilweer.

Dan gaan we maar een ritje maken en verder naar het zuiden afzakken tot Gällivare, naar een stadscamping. En wat doe je met regenweer? Juist, je ‘lopissemie’ verbeteren. Want in Noorwegen maar bij één ‘brukt’ winkel geweest. Nu fijn weer bordjes met ‘Loppis’ langs de (snel)wegen. We komen er twee tegen, eentje met een net nieuw geopend toilet 😉 en de tweede is gelijk een rookhol, omdat er een rookspiraal is aangestoken tegen de muggen. Maar daar vind ik wel ‘mijn’ houten rode kandelaar voor de aankomende kerstdagen!

Als we aankomen in Gällivare na 120 km is er net een wolkbreuk, dat is mooi, want onderweg werd de E10 weer eens gesloopt en is de camper door vele gravel-modderplassen gereden. Nu kan ons campertje mooi schoonspoelen. De voorbanden zijn inmiddels behoorlijk gesleten van al die bouwplaatswegen, het profiel is bijna verdwenen…

Als de bui is overgewaaid klaart het redelijk op en hebben we de hele namiddag en avond droog weer. We gaan de Hälsokraft reformzaak binnen en zien een heel handig triggerpoint apparaat van Zweedse makelij, dat is fijn voor mijn rug en het werkt prima en daarna nog wat bier en wijn scoren. De groene bordjes van de ‘Systembolaget’ zie je altijd al van verre, dus lang zoeken is niet nodig 😉

’s Avonds halen we een pizza in het centrum, deze verkoopt ook glutenvrije pizza’s, nu heb ik een avondje kookvrij. Gällivare heeft een aardig centrum, niet te vergelijken met de Nederlandse winkelstraten, maar er is wel veel te krijgen. Verder ziet het er niet echt gezellig uit, maar dat is bijna nergens in de Zweedse steden. We overnachten op Gällivare Camping, ‘porten till Laponia’. Prima camping ‘voor weinig’ en douches inbegrepen!

Hier blijven we nog een dag staan, want het blijft wat onbestendig weer en we willen graag nog één van de nationale parken in de buurt bezoeken en daar wandelen, maar wel op een droge dag. We verwachten dat morgen de zon weer gaat schijnen! Deze stadscamping heeft snelle wifi, zelfs in de camper, dus wordt het een ‘laptopdag’. Ronald heeft een speciale kaart gemaakt waarop hij al onze overnachtingsplaatsen tijdens de reis heeft vermeld.

De omvormer geeft sinds een week geluid, hij piept (we dachten eerst dat het een VW camperbusje was dat naast ons stond: “Ja hoor, piepende Duitsers…”). Maar nee, onze omvormer vertelt op hoge toon, dat de boordaccu al het elektrische verbruik van ons niet meer aankan. Volgens Ronald is het ook een oude accu, dus dan mag het 😉

Gällivare is ook een ijzerertsmijnbouwstad (alle steden in deze streek volgens mij) en heeft een mijnbouwmuseum, maar daar willen we graag voor bedanken…. We wandelen nog wel naar het centrum als het opklaart in de middag, ook hier is een kerkje. Helaas alleen op zondag open tijdens de mis.

We tuttelen lekker in een winkelcentrum, drinken cappuccino en hebben zo een heerlijke relaxdag. Alle indrukken die we de afgelopen weken hebben opgedaan zijn namelijk best vermoeiend 😉 En… Ronald heeft de omvormer ontdaan van vele schroefjes en draadjes, daarna alles weer vakkundig erin gedraaid en het lijkt erop dat zijn ‘gouden handjes’ hebben geholpen!