Fotoblog van Städjan-Nipfjällets natuurreservaat

Vol verwachting klopt ons hart: we gaan naar Idre, de Nipfjället beklimmen en de Städjan bewonderen. 7 jaar geleden waren we hier ook in de maand juli, samen met Laurens en toen was ik op slag verliefd. Zo’n mooie plek, daar wil ik wel vaker naar toe.

Vandaag op 7 augustus gaan we het weer beleven! Destijds een stralend blauwe hemel, harde wind en veel rendierkuddes. Nou die hebben we onderweg vanaf Lofsdalen al gehad. Ze blijven maar de weg oversteken en sommige dieren gaan gewoon niet aan de kant 😉 We rijden op de ‘witte weggetjes’ van de kaart, ze zijn prachtig. Dan weer rijden we in een kerstlandschap, dan weer tussen rotsblokken en dan weer weggetjes met uitzicht… dit is de omweg naar Stockholm meer dan waard 😉

In Idre gaan we even naar het leuke witte kerkje, die wat Oosters aandoet. De binnenkant kunnen we niet bekijken, mag alleen op zondagen blijkbaar. Ronald koopt super outdoorschoenen, zodat hij mij weer kan bijhouden, hahahaha en we halen nog een fles wijn om straks de klim te vieren.

Alleen de wolken gooien nog roet in ons uitzicht. Vanochtend mooi blauw en ontbijtje in de zon en nu in de middag trekt het dicht. Als we het Fjällgebied binnenrijden hangt er weer een grote mistdeken om de camper heen. Maar nu laten we ons hier niet door ontmoedigen. We blijven hier net zo lang totdat de lucht weer opengaat, of we wachten tot morgen. We drinken koffie, lezen, drinken thee en dan ineens wordt het iets warmer in de camper en zien we een spoortje licht in de lucht!

Uiteindelijk worden de wachturen beloond en zien we de Nipfjället en de Städjan in al hun glorie. Het is hier zo mooi! En er zijn bijna geen andere mensen, dat maakt het nog een beetje mooier…

De steenmannetjes staan er parmantig bij, het worden er steeds meer en Ronald probeert zich in deze mannetjes te verdiepen… Vandaag is er geen enkel rendier op deze hoogvlakte te bekennen, die zitten nu waarschijnlijk allemaal in het bos en op de weg om over te steken als er een auto aankomt 🙂

De uitzichten zijn fabeltastisch, ik wordt hier een beetje euforisch van en ren van het ene mooie zicht naar het anderen, de berg op en af en een andere heuvel op, ploeg me door de prachtige groengekleurde stenen en probeer op foto vast te leggen wat ik zie en hoe ik me voel. Dat gaat natuurlijk niet, maar een kleine impressie is het wel.

Als we de Nipfjället beklimmen trek ik mijn rode ‘bergjas’ aan, die ik 7 jaar geleden ook aan had. Dat vind ik nou leuk! Op de top waait het gigantisch, de haren vliegen om mijn oren en de wind beneemt me bijna de adem. Maar mooi blijft het.

Telkens ziet het uitzicht er weer anders uit door een andere lichtinval of doordat er net een wolk voorbijkomt. Ik maak net zo lang foto’s tot de batterij leeg is 😉

Dan is het ook goed geweest, we zijn hier al de hele middag en tegen 19 uur is het tijd om een eet- en slaapplekje te vinden. Dat mag niet bij de berg, dat is verboden en daar houden we ons nu maar netjes aan. Zo 5 kilometer lager vinden we een sta-plekje voor de camper en genieten we nog lang na, met een glas wijn (Ronald bier natuurlijk) van dit prachtige gebied.