ICA Öland rulezzzzzz… (alweer?)

Ja, die ICA, die ICA, die kan nooit meer stuk voor ons, lees hieronder meer hierover.

Vandaag 6 juli is onze 26 jarige trouwdag, tjonge tjonge, wat vliegt de tijd. Ik weet nog als de dag van gister dat we precies 1 jaar geleden in Noorwegen op de Preikestolen stonden, ook met zulk prachtig weer.

Vanochtend dus snel weg van de Ekerum camping, Pffffft dat hebben we weer overleefd en niet meer doen dus, zulke campings. Eerst in het leuke plaatsje Borgholm onze huwelijksdag met gebak bezegeld, om daarna verder te reizen naar Byxelkrok, één van de noordelijkste dorpjes van het eiland. En om een indruk te krijgen van de grootte van het eiland: we moesten maar liefst 82 km rijden om daar te komen!

In Byxelkrok is de haven waar de boottocht naar de Blå Jungfrun start, het nationale park (de zevende op onze lijst inmiddels) dat wij morgen willen bezoeken. Je kunt er alleen maar over het water komen. Bijna, bijna was het niet gelukt, dankzij de bureaucratie van de Zweedse medemensen bij het havenkantoor, de VVV, en de vele telefoonstemmen die we hebben aangehoord en voicemails die in een voor ons veel te rap Zweeds iets aankondigden. We hebben 5 telefoonnummers gebeld (telkens weer door iemand naar een ander nummer verwezen) en de laatste aardige stem zei dat we toch écht alleen via de website konden boeken.

Maar hoe doe je dat in een haventje zonder internet? Het enige wat de havenkantoordame (met zelf een pc voor haar neus) ons kon adviseren was naar de ICA te gaan, even verderop, daar was een internetservicepunt. Om een lang verhaal kort te maken: Olrik, de assistent manager van de ICA in Byxelkrok heeft onze reis gered. De pc’s van het internetpunt deden het namelijk niet en toen mocht ik met hem mee naar zijn kantoor (hihihihi). Hij heeft via de website geboekt (was heel omslachtig, met codes en registreren van iets…..), maar het is gelukt! Het bewijs nog gefotografeerd, dus morgen kunnen we varen naar het rood granieten eiland (waarom ze blå genoemd wordt, weet ik niet).

Op camping Neptuni neergestreken, dit is een heel leuke, rustige familiecamping gelukkig, in ieder geval zonder harde live muziek, dans en gegil. Ideaal als uitgangspunt voor ons namiddagse fietstochtje: de noordelijkste vuurtoren, de Långe Erik (de zuidelijkste heet de Långe Jan:;)). Op onze trouwdag, weer in een stralende zon en weer een hoogtepunt bovenop de vuurtoren dus! En ook nog eens in hetzelfde roze hemdje (detail, detail…).

Onderweg naar de Långe Erik fietsen we nog langs een prachtig natuurreservaat, de ‘Neptuni Åkrar’, ofwel de Akkers van Neptunus. Dit reservaat ligt langs de kuststrook van de Kalmar Sund en is beroemd om zijn fossiele steenplateaus en geweldig blauwpaars slangenkruid. We nemen 3 kleine stenen met met fossielen mee (ssttttt niet verder vertellen, mag niet namelijk), ze liggen hier overal!

Voor de camperaars onder ons: de weg 136 van Byxelkruk naar de Långe Erik is een goede weg om wild te kamperen, wel pal naast de weg, maar met super uitzicht over de Sund en overal inhammen om te staan. De campers staan en dan ook in rijen achter elkaar!

Nu nog een wijntje en morgen de wekker op 7 uur zetten, want een uur later naar de boot!