’s Ochtends de 11e juli afscheid genomen van de Køge Bugt, aan de overkant van de Bugt ligt Kopenhagen met het vliegveld, we hebben gister de hele avond vliegtuigen kunnen spotten….
Nu: op naar Rødby voor de boot naar Puttgarden.
Het eerste stuk richting de boot is altijd even op de tanden bijten, saai, saai, saai, maar na een uurtje rijden ga je van het ene eiland naar het andere (van Sjæland naar Falster en ook nog naar Lolland) via een prachtige brug, over een prachtige Bugt, dat maakt weer wakker. Nu was het trouwens dit keer niet moeilijk om wakker te blijven!
Ronald wist zekerdezeker dat er nog wel genoeg diesel is ons campertje zat tot de boot, m aar zo’n 30 km voor Rødby zei hij, hmmmmm dat gaat niet meer lukken. Nu hadden we onderweg toch nergens meer kunnen tanken, daar niet van. In Nederland zijn we gewend aan ‘om-de-haverklap’ een tankstation, maar in Denemarken en Zweden moet je ervoor zorgen dat je tank altijd halfvol blijft, zo weinig is daar te tanken. Op de kaart gekeken en Salskøbing werd onze ‘redding’. Gelukkig net naast de autobaan. Snel getankt en in Rødby 20 minuutjes wachten en hup daar gaan we weer op de veerpont naar Puttgarden.
In Duitsland voerde onze TomTom ons dwars door het centrum van Hamburg, daar de autobanen rondom Hamburg al stamvol stonden, was wel een leuke afwisseling na al dat asfalt. Toen had ik genoeg van al die autobanen, weer een lang stuk nar Bremen, brrrrr geen zin meer in.
Dus bedacht ik om via de 75/215 richting Rotenburg, Verden en Nienburg naar onderen te zakken, langs de rivier de Weser. Dat was wel leuk geweest, ware het niet dat hier een grote wegopbreking met omleiding op ons pad lag. Dus dit duurde en duurde. Ik zag ook nergens campings langs de route en ook niet in al onze campingachtige boeken en brochures die we in een krat bij ons hadden. En in Duitsland mg je niet meer wild kamperen helaas!
Gelukkig in het plaatsje Drakenburg, net voor Nienburg een klein campingbordje zondernaam, en na 1,5 km staan we zomaar aan de Weser. Het is een soort watersportcamping met bijna allemaal vaste plekken en mensen met een eigen bootje. De camping heet dan ook heel origineel Camping ‘Wassersport-Weser-Drakenburg’. Maar origineel of niet, het is er prachtig en o zo rustig. Frau Conny zwaait hier de scepter, we ‘klingeln’ bij haar aan en heel kordaat vertelt ze ons het wel en wee over de regels (niet veel, alleen voor we weggaan moeten we betalen….). Geen campingkaart nogdig, geen gegevens, puur vertrouwen. De volgende ochtend merken we alleen dat ze de slagboom met een slot heeft gesloten, hahahahaha, dus we hadden nooit zomaar weg kunnen fahren 😉
Vrijdag 12 juli, na een supergeslapennacht in al die stilte, tegen 10.30 weer in de camper en in 4 uur naar huis gereden. Zo, we zijn weer thuis!
Ook heerlijk om weer thuis te zijn, en de tuin is zo prachtig, we gaan hier gewoon verder met vakantie vieren! Huis is superschoon gehouden door Laurens, Laurens: Tuusentack! Ook namens Knøt en Olaf, die wel even beduusd keken toen ze ons weer zagen 😉 Huh??? wie waren dat ook al weer?
Dank aan alle lezers en reageerders, we vonden het erg leuk jullie reacties te lezen in het verre Noorden! Tot een volgende keer!
