Klooster Alpirsbach

Vrijdag 20 juni is een rustdag geworden, mede door het weer, erg bewolkt en in de ochtend wat miezerregen. In de middag klaarde het lekker op, we hebben heerlijk onze boeken kunnen lezen (het Puttertje van Donna Tart, een echte aanrader!).

Zaterdag de 21e, op midzomer, de camper gestart en ons 40 km naar het zuiden verplaatst op camping Alpirsbach aan het riviertje De Kinzig, ca. 1-2 km voor het gelijknamige stadje met zijn beroemde Klooster.

Deze charmecamping is superhandig, op de fiets in 5 min. bij het station en je kunt overal naar toe met de gratis Schwarzwald Openbaarvervoerkaart.

Fietsen mogen op de ‘Ortenau-S-Bahn’ gewoon mee. We zullen ons de komende dagen vast niet vervelen! En tis nu superrustig op de camping want ‘Der Mannschaft’ is aan het spelen, dus iedereen in het restaurant is aan de buis gekluisterd.

Zondag 22 juni: gelukkig is het gelijkspel geworden, dus iedereen hier in een redelijk goed humeur. Ook de campingeigenaar (Ralph), die volgens het charmecamping boekje ook wel eens knorrig kan zijn. Hij gaf ons bij aankomst allebei een biertje (zelfs een glutenvrije Schnitzerbräu) omdat we zo goed Duits spraken en konden verstaan. Maar goed, misschien geeft hij dit aan iedereen en heeft er telkens een ander praatje bij?

Vandaag op de fiets naar Alpirsbach om de beroemde kloosterkerk te bezichtigen. We hadden geluk, konden zo aansluiten bij een groepje die door een gids rondgeleid werd. En aangezien wij zo goed Duits kunnen verstaan, was de uitleg voor ons ‘no problemo’  😎

Het klooster stamt uit 1095, en in de afgelopen bijna 1000 jaar is hier en daar wel wat afgebroken, veranderd en regelmatig gerenoveerd, maar een heel groot deel is nog in originele staat. Er woonden afwisselend tussen de 20 en 60 monniken en heel veel lekenbroeders, maar die werden strikt gescheiden.

En toen was het al niet anders dan nu: de monniken en lekenbroeders leden kou, hadden alleen het koude Quellwasser en moesten afzien in heel kleine cellen. Maar de abt, die heeft destijds gewoon een hele luxe vleugel voor zichzelf aan laten bouwen, badkamer en warm water inbegrepen. De schurk!

Wij vonden het in ieder geval heel bijzonder in een gebouw rond te lopen van zo een respectabele leeftijd. Nog even rondgeneusd in het stadje, echter verder weinig te beleven, dus berg-op terug gefietst (Alp d’Huez is er niks bij) naar de camping en weer lekker genieten van onze boeken.