Vandaag, 14 juli, is Laurens jarig! Wij zijn er weer eens niet bij. Om 0.00 uur wilden we voor hem zingen, maar hij nam de telefoon niet op.
Voor ons ging de wekker om 7.15 uur, niet echt een vakantietijd, maar we wilden de boot van 8.30 uur naar de Kostereilanden halen.
Alle spullen stonden al klaar en we hadden al tickets (zie het blog van gisteren), dus we hadden tijd genoeg om het half uur lopen naar de opstapkade af te leggen. Zoals voorspeld was het iets koeler (fijn!) en bewolkter dan gisteren.
De boten van deze veerdienst maken steeds een ronde langs de diverse havens van de Kostereilanden. Op de dienstregeling kun je zien waar hij wanneer aanmeert, want de route varieert. Omdat wij de Naturum van NP Kosterhavet wilden bezoeken, moesten we op Ekenäs uitstappen, en dat betekende de boot van 8.30 uur (of die van 10.30 uur, maar dat vonden we te laat).
De boottocht was erg mooi. Vanaf Strömstad vaar je eerst tussen allerlei schereneilandjes door, dan wordt de zee iets opener. Je vaart dan over het Kosterfjord, een stuk zee van zo’n 3 km breed waar het heel steil wordt, tot 250 meter diep. Prachtige vergezichten en doordat de zee in dit gebied niet erg onstuimig is zijn er ook veel zeil- en motorbooteigenaren die hier een plezierige tijd hebben. Het Kattegat en Skagerak (hoe de grens tussen de twee nu precies verloopt is ons niet duidelijk) zijn redelijk afgeschermd van de Noordzee, vandaar deze gezellige vaardrukte, denken wij.
En we kregen ook nog ons geld terug van de gisteren teveel gekochte kaartjes. 😉
Wij stappen uit op Ekenäs op het zuidelijke Kostereiland (Syd Koster), scoren een lekker (!) kopje koffie en bezoeken de Naturum van het NP. Zoals alle Naturums die we bezochten is ook deze keurig verzorgd en educatief ingericht. Maar net als bij de andere ingangen van Kosterhavet en het zee-aquarium dat we gisteren bezochten, viel het op dat er zo goed als niets in het Engels vertaald was. Dat zijn we bij de andere NP’s anders gewend.
Ik heb navraag gedaan bij een medewerkster hierover. Ze was bereid van alles voor ons te vertalen, maar daar was het ons niet om te doen. Nu we toch aan de praat waren, vroeg ze ons wat we ons programma was op de Kostereilanden. ‘Een mooie wandeling en snorkelen’, was ons antwoord, waarop ze ons nog enkele adviezen voor een mooie route en snorkelplek gaf.
Tja, en wat doe je met een deskundig overkomend advies van een medewerkster met de naam Johanna? Dat volg je natuurlijk op…
Wij dus de mooie wandeling van 3,5 km gemaakt van Ekenäs naar Långegärde. In het tweede gedeelte liepen we langs de kustlijn van de Kostersundet, het water tussen het zuidelijke en noordelijke eiland. Wat een weelde aan schelpen lag daar! Binnen enkele minuten een paar gave mantels, een schaalhoorn en mooie noordkrompen. Johanna kon haar lol niet op!
In Långegärde aangekomen namen we een piepklein geel veerbootje dat de 45 meter naar het noordereiland overbrugt door zich aan een kabel, die over de bodem loopt, naar de overkant te trekken. Vandaar dat de bediende zo verveeld keek, hij hoefde niet eens te sturen…
Op Nord Koster aangekomen was er eigenlijk geen ontkomen aan weer een kopje koffie bij een leuk gelegen terrasje. En aangezien er ook een vegetarische burger op het menu stond, namen we die er maar bij 😉 , en hij smaakte goed! Ook was het leuk om Laurens nu telefonisch te pakken te hebben en live te kunnen feliciteren met zijn verjaardag.
Na de lunch begonnen we aan de middagwandeling, de route naar het noorden van het noordereiland, langs de twee kleine vuurtorens (met utsikt) en door de bossen noordwaarts tot Valnäs.
Onderweg nog een eilandje bezocht dat net via een droog stukje tussen twee baaitjes bereikbaar was en waar mooie stenen waren en het licht weer anders speelde met de natuur. We bleven aan het foto’s maken…
In Valnäs aangekomen was het even zoeken naar het baaitje waar Johanna van de Naturum zei dat het heel mooi snorkelen was. Daar ging de zwembroek aan en de snorkel en duikbril op. In het water was het lekkerder dan erboven, waar de wind inmiddels met kracht 4 waaide. Ik heb er mooie wiertjes en diertjes gezien. Heel bijzonder, zo’n mooie en bijna tropisch ogende onderwaterwereld op deze plek…
Johanna genoot ondertussen van het landschap, want dat is in dit gedeelte van de eilanden werkelijk heel erg mooi. Wijds, afwisselend (wei, heuveltjes, rivieren van stenen, grote bekorstmoste rotsblokken, baaitjes), indrukwekkend. Ja, dat was echt een goed advies, om deze route te nemen…
Zo wandelden we rustig aan en met veel foto- en geniet-pauzetjes langs de westkant van het eiland weer terug naar Långegärde, waar we nog even rustten en de boot terug namen. Helemaal rozig kwamen we weer in Strömstad aan en liepen we de laatste kilometer naar de campert, wat het geheel van vandaag op 14 km bracht.
Thuisgekomen hadden we dus wel een biertje verdiend, maar niet voordat we de prachtige schelpenschatten uitgestald hadden.
Prachtig gebied, de hele westkust van Zweden. Het geeft je het gevoel van heimwee, naar onze vakantie in juni. Gek hé??
Nee hoor Karin, helemaal niet gek, dat hebben wij ook wel eens als we foto’s zien van bijv. Abisko of (voor Johanna) Idre en de bergen daar…
We komen na de zomer snel bij jullie foto’s kijken!
Overigens goed dat jullie de mossels hebben laten liggen. Volgens een Zweed die ik sprak zijn ze dit jaar beslist niet goed en soms zelfs giftig… De oesters waren dan wél weer eetbaar. Hebben wij geen last van, ‘we matta inta djure’.
Wederom schitterende foto’s. Maar voorlopig genoeg bootjes!! Overigens ben ik nu wel een beetje jaloers, want duiken resp. snorkelen is iets wat al lang op mijn lijst staat. Maar eerst leren zwemmen. Ik zag dat er ook gebruik wordt gemaakt van een soort bakfiets waar je dan voor op zit. Is dat inclusief een levensverzekering?
We kijken uit naar de volgende blog.
Ja, op Koster was het een al risico: verzuipen tijdens het snorkelen of overreden worden door een autochtoon op een bakbromfiets…
😉
Kun jij niet zwemmen??