Lofotens hovedstad, Trollfjorden, Hovenfjell en -strand

Zondagochtend 12 juli rijden we tegen 11 uur Svolvær in, de hoofdstad van de Lofoten (4000 inw.). Net als in Tromsø, zijn alle winkels en supermarkten dicht, behalve de VVV, de barretjes en de souvenirshops (2 stuks…), ook het witte kerkje is gesloten. Dus moeten we wel een boottocht boeken, nu er niets te winkelen valt 😉

De archipel van de Lofoten bestaat uit meer eilanden dan Vesterålen, 11 stuks zegt mijn ANWB Gold boek, de hoofdstad ligt op Austvagøya, ze zijn met bruggen verbonden en de laatste twee zuidelijkste eilandjes (of groepen eilandjes) Værøy en Røst zijn alleen per boot bereikbaar. Het meest zuidelijke plaatsje welke nog normaal met de auto bereikbaar is en waar de E10 gewoon stopt is weer een Å. En een Bø ontbreekt ook niet!

We lezen op allerlei kaarten en zien bij de ‘Tourist Information shop’ dat de Trollfjorden het bezoeken waard is en dat kan alleen vanaf het water. Het is een nauw fjord van ca. 2 km lang. We vermoeden net zoiets als de Geirangerfjorden, maar dan kleiner. Alleen destijds in de Geiranger was het regenachtig weer en nu is het zonniger dan zonnig. Dus snel een Trollfjord Cruise geboekt, we kunnen om 13.30 mee met M/S Trolltind.

We zitten voorop en ondanks onze vesten is de heenreis toch nog frisjes, er staat een stevige bries. Maar het uitzicht is fabeltastisch! In de verte zien we een bijzondere rots met 2 uitsteeksels (horentjes die 1 meter van elkaar afstaan), deze heet dan ook de ‘Svolværgeita’. Je kunt um beklimmen met ijzers en touwen en dan van het ene horentje over springen op het andere. Nou, daar voelen we ons vandaag te oud voor…

“Eenmaal in de Trollfjorden aangekomen rijzen de rotsen meer dan 1000 meter hoog en op sommige toppen liggen kleine gletsjerveldjes”, lees ik in het ANWB boek dat ik voor me heb liggen. Dat kunnen we niet zien vanaf de boot. De Trollfjorden zijn prachtig, maar niet prachtiger dan veel ander moois dat we in de afgelopen vakantie hebben gezien. Dus een heel klein beetje een domper op de feestvreugd, de heen- en terugreis vinden we eigenlijk mooier, hahahaha. Of zijn we blasé aan het worden?

Halverwege de terugreis krijgen we nog twee cadeautjes te zien: een ‘zeeadelaarpaar’ hoog in de lucht en even later duiken ze het water in om een vis te pakken. Verder veel kleine alkjes en heul veul meeuwen hiero. Net voor we de haven binnenvaren zwaait een zeemansvrouw gedag en wenst ons een goede vaart.

Opgefrist en rozig stappen we in de camper en rijden ca. 40 minuten verder de toeristen E10 zuidwaarts en slaan, net over de brug naar het eiland Gimsøya, af richting het plaatsje Hov. We hopen namelijk dat het morgen nog steeds zulk lekker weer is en willen dan de berg ‘Hoven’ beklimmen, met zijn 368 metertjes moet dat te doen zijn.

We stoppen bij een inhammetje aan de Gimsøystraumen met een zacht watervalletje achter ons. Camping niet nodig, eigenlijk zou ik wel m’n haar weer eens willen wassen, maar met elastiekjes in en petjes en op is het nog wel te doen 😉

Maandag 13 juli worden we alweer door een stralende zon begroet. Gisteravond was de zon knalrood, maar niet te fotograferen. We vermoeden dat dit één van de laatste nachten zal zijn dat de middernachtzon nog te zien is. Op de poolcirkel is de zon op 6 juli al onder gegaan, op de Noordkaap gaat deze op 30 juli onder en wij zitten hier zo’n beetje tussenin. We zullen het zien vanavond.

We rijden naar Hov, om de ‘Hovenfjell’ te beklimmen. Een prachtig bloemenveld verwelkomt ons. Het is een super tocht omhoog, af en toe handen en voetenwerk, het is behoorlijk steil, maar dan gaat het ook lekker snel. In een klein uurtje hebben we de 368 meter berg beklommen. De zon is het zwaarste geweest, het zweet gutst van ons af, vanavond moeten we echt een flinke douche!

Bovenop weer veel foto’s gekiekt, het is zo mooi! En dan zien we onder ons een camping aan het hagelwitte strand. Laten we vandaag maar eens gaan luieren in de zon en met onze voeten in de blauwe ‘North Atlantic’ gaan staan, of een eindje zwemmen? Wat een enorme bofferds zijn wij toch, zo hier op de Lofoten met 20 graden op de teller.

Terug ‘glijden’ is minder vermoeiend en sneller, dus in no time zijn we weer beneden, boeken bij de campingreceptie (“at Lofoten Links….” Dus niet rechtsaf slaan, pas op!) een nachtje aan het strand. Trekken snel onze bezwete kleren uit en badkleding aan. Heerlijk, de eerste keer dit jaar aan het strand in bikini.

Het water ziet er blauw en uitnodigend uit, maar het is toch echt de NOORD Atlantische oceaan 😉 en nog ontzettend koud, hahaha tot mijn middel erin dat was nog te doen. Maar langs het strand rennen en daarna een paar uur lezen voor de camper en niet te vergeten een superwarme douche nemen is ook geen straf.

Tegen 19 uur wordt het ineens druk, allemaal auto’s met tentjes komen eraan en zo staat ineens het hele grasveld vol. We vragen even na waar al die mensen toch vandaan komen. Meest lokale bevolking die wil genieten van dit uitzonderlijke mooie weer en de middernachtzon (dit weer is uniek voor de Lofoten zeggen ze). Het is erg gezellig, er wordt gekookt en muziek gemaakt en nu is het wachten tot 0.00 uur, we blijven allemaal wakker!