Luierdagen in Glaskogen

Maandagochtend 16 juli werden we heerlijk uitgerust wakker na een nacht op een wel heel stille parkeerplaats bij Tresticklan… We wilden richting Idre rijden, of misschien eerst nog wel een National Park ‘meepikken’, want er waren er twee binnen redelijk bereik. Johanna fotografeerde nog snel een rouwmantel, al de tweede hier in het park.

Allereerst maar eens die leuke gravelweg verder afgereden richting Nössemark. Daar was geen ICA maar wel een prima uitgeruste en goedkope campingwinkel. Extra voordeel van deze richting was dat we weer met zo’n leuk geel pontje mochten. Dit keer over de Stora Le van Jaren naar Sund.

De reis ging verder richting Bengtsfors. Niet helemaal richting noorden, maar wel een heel mooie weg. Daar de 172 richting Årjäng genomen (al wat saaier, of worden we blasé? 😉 ) om toen toch maar rechtsaf te slaan om NP Djurö te gaan bezoeken. Tijdens de rit ontdekten we echter dat dit NP midden in het Vänern meer ligt én ook nog eens lastig per boot te bereiken is. Waarschijnlijk het best via Mariestad, waarvoor we zo’n beetje het hele meer rond moesten rijden.
Dat vonden we allebei maar niks, dus werden de plannen ter plekke bijgesteld.

Een blik op de kaart leerde dat Naturreservat Glaskogen (het bos [skog] van Gla) vlakbij was en volgens het boekje Zweden Actief was daar van alles en nog wat aan moois. Het liep al tegen 15 uur en het was erg warm (tegen de 30 graden), dus de keus was niet moeilijk. Via de hoofdweg rijden betekende een eindje terug, maar waarom zouden we dat doen? Zo’n wit weggetje hebben we ook vaker gereden.

Afijn, 30 (dertig!) km gravelweg van matige kwaliteit later (met wél heel mooie uitzichten) kwamen we met een flink stoffige campert bij de camping die we op het oog hadden. En wát een mooie omgeving, dat zagen we direct. De camping was vol, maar we mochten op de parkeerplaats overnachten en dan dinsdag de camping op voor twee nachten. Joepie!

Op de parkeerplaats was het prima toeven, maar wat was het al snel heel warm op dinsdag de 17e. Gelukkig mochten we om 12 uur al de camping op omdat onze plek vrij was, en die plek was heerlijk schaduwrijk. Verder was het die dag echt te warm om veel te ondernemen, dus we hebben een handwasje gedaan, even gezwommen in het meer en verder geluierd, genoten van de omgeving en gelezen.
Nou ja, voor een beetje lichaamsbeweging hebben we een klein wandelingetje gemaakt naar het Café van Carl, voor een lekkere bosvruchten-yoghurtijs.

Woensdag de 18e was het iets koeler en bewolkter. We lazen voor het eerst iets meer over de droogte die in Zweden heerst. Diverse grote bosbranden. De droogte is echt dramatisch. O.a. in de regio Härjedalen schijnt het flink te branden. Dat zou voor ons gevolgen kunnen hebben, want die kant wilden we eigenlijk op, om een gebied te bezoeken dat ons in 2015 al erg aantrok. Dat moeten we dus even in de gaten houden.
(Uiteraard is het voor ons niet onoverkomelijk als we dit jaar Härjedalen niet zouden kunnen bezoeken, het is erger voor de Zweedse natuur dat het zo droog is.)

Verder hebben we deze dag een wandeling door het mooie (maar niet zo mooi als het zou kunnen zijn…) skog van Gla gemaakt. Het bleek ruim 8 km te zijn en weer met aardig wat hobbels in het parcours. Of het nu toeval is of niet: de bossen van Gla hebben wél te maken met bosbouw, in tegenstelling tot die van Tresticklan. De mens heeft in Gla behoorlijk wat invloed op de natuur gehad en wat ons betreft was de conditie van de bossen in Gla aanzienlijk slechter dan in Tresticklan.

Ik las hier recent ook over in het boek ‘Het verborgen leven van bomen‘, van Peter Wohlleben. Hij beschrijft duidelijk hoe een oud bos, dat niet door mensen verstoord is, heel goed grote problemen als droogte, stormen en ziekten ‘aan kan’. Vandaar dat het misschien extra opviel.

Vermeldenswaard is nog dat hier veel spechten zitten. We hebben twee keer een paartje groene spechten gezien én gehoord (misschien waren het grijskopspechten, we zijn niet 100% zeker) en een keer een bonte specht. Verder zitten hier veel vinken in het bos, mezen en andere vogels. En de eekhoorn hupte rond de campert.
De camping is prachtig, het meer adembenemend en we hebben ons droomhuisje hier ook zien staan (én hij is te koop!).

Evengoed gaan we morgen wél richting Idre en van daar zien we verder of het Härjedalen wordt of Noorwegen. Het weer wordt nu ook enkele dagen wat minder bestendig, dus we zullen zien.