Op naar de TOP!

We hebben wat langer getreuzeld dan eigenlijk de bedoeling was om naar de Noordkaap te reizen vanwege alle regen en koude daar (8-10 graden nog steeds). Maar het maakt niet uit de komende week blijft het matig weer en we willen nu het topje van het Europese vasteland weleens bereiken!

Vanuit Finland bij het dorpje Neiden Noorwegen in gereden (mijn ouders hebben deze route ook al eens gedaan!). Maar na 13 km komen we erachter dat we ons opstapje vergeten zijn en hier nu ergens een campingwinkel vinden, nou nee. Dus terug!

Daarna komen we meteen met onze hoofd in de (regen)wolken. Dit is de E6 kustroute langs de uitlopers (fjorden) van de Barentszzee. De zee is genoemd naar de Nederlandse zeevaarder (en ontdekkingsreiziger) Willem Barentsz die in 1596 strandde op Nova Zembla.

Een prachtige kustweg, zelfs met het grijze weer, we genieten volop. Onderweg veel mooie vergezichten en kuddes rendieren. We zien dat we nog niet te hard moeten rijden, want pas over 2 dagen wordt het weer ietsiepietsie beter op de Noordkaap. Het is maar de vraag of we daar de middernachtzon mogen aanschouwen.

We besluiten om de eerste de beste camping op te rijden en dat is bij Tana Bru. Koud hier hoor vergeleken met gisteren, direct een dikke trui aangetrokken. De eigenaar vertelt dat het al 5 weken regent en dat een grijze droge dag al mooi weer is 😉 De huiskamerruimte van de camping is heerlijk warm. Lekker daar lezen en op de laptop en Ha! de tijd weer terug naar onze lichaamsklok, dat is fijn.

Vrijdag 26 juni tegen 11.00 uur vertrekken we van Tana-Bru, we gaan van de E6 de weg 98 op. Speciaal aanbevolen door mijn ouders. We verdenken hen nu achteraf van een soort wraakactie vanwege ons filmpje een paar jaar geleden in hun camper, genaamd ‘Sorry pap!’.

De 98 begint eerst hobbelig met een soort sporen in de breedte van de weg, waardoor we ons in een trein wanen, kaboem, kaboem, kaboem om de 50 meter. Daarna “pas op, gaten in de weg!”, het ene gat na het andere om vervolgens over te gaan in 5 km gravelweg waar Ronald de camper met goed fatsoen niet harder dan 20-25 km/uur kan laten rijden (er is al een stuk rubber uit de band linksachter…).

Die gravelweg zijn ze aan het repareren om opnieuw te asfalteren, en toen we deze werkzaamheden voorbij waren, was de weg als een spiegeltje zo glad en de uitzichten wonderschoon (we reden een pas over…), dus toch hartelijk bedankt pap en mam voor het advies! De zon laat ook af en toe iets van zijn schijnsel zien, soms een miezerbuitje, maar er blijven Ooooh’s en Aaaaah’s ‘regenen’ in de camper.

Bij het plaatsje Lakselv (waarschijnlijk betekent dit ‘Zalmrivier’), net voor de rit helemaal omhoog nog tanken en etenswaren inslaan en dan de E6 weer op langs de ‘Porsangen’ (een enorm fjord, zo lijkt het wel). Onderweg zien we ‘afgebrande plaatsen’, de berken zijn zwartgeblakerd. Maar van een lokale oude Noorman krijgen we te horen “No fire, it’s a worm”.

Omdat het (misschien wel door de klimaatverandering) hier al lange tijd niet meer -30 graden of nog kouder is geweest, heeft deze worm zijn/haar eitjes lekker kunnen leggen in de bodem. Ze zijn door de warmte niet bevroren en alle jonge kroost zit nu in de grond en tast de wortels aan van de berkenboompjes. Een triest gezicht. We hopen op een volgende zeer strenge winter voor de Noren 😉

We stoppen op een rustplaats langs de E6, zo 140 km van de Noordkaap verwijderd. We zijn nu 6 uur onderweg en we hebben trek gekregen. Dat wordt een heerlijke bonenschotel met groenten! Morgenochtend vroeg op om het laatste stukje te rijden naar de top! Spannend!