Östersund City en Härliga Härjedalen

Vanochtend, dinsdag 4 augustus, weer in het zonnetje buiten ontbeten op camping Frösö, er staat wel een straffe bries, maar met een vestje aan prima te doen. We gaan nu richting de hoogst berijdbare bergweg in de zomer van Zweden, spannend!

Nadat we ons uit het campingterrein hebben geploegd gaan we eerst nog even Östersund in nu we er toch zijn 🙂 En dan wacht ons een aangename verrassing. ’t Is een echte City! Met terrasjes, veel cappuccino-espresso barretjes, leuke winkeltjes, grote overdekte winkelcentra en het ligt prachtig aan het Storsjön. Dit is al de zoveelste Storsjön (groot meer) welke we tegenkomen 😉

Dus dat wordt 2 x cappuccino, luieren in de zon en een paar winkeltjes in voor wat ‘spending therapy’. Dan is het zo 3 uur in de middag en nemen we afscheid van deze leuke stad. Nu wat afzakken richting Sveg en halverwege rechtsaf bij Åsarna naar Ljungdalen. We stoppen al na enkele kilometers als we een leuk slaapplekje tegenkomen. Morgen verder Härjedalen in als het niet regent tenminste… woensdag zou ineens een slechte dag worden volgens weeronline, we zullen zien!

Nou we hebben het vannacht al gehoord, de regen tikte niet zachtjes tegen het camperdak. En vanochtend 5 augustus ook nog stromen water uit de lucht. Maar we gaan wel rijden! Onderweg zien we nog een echte Eriksson’s… (dit is een grapje tussen John en Ronald en stamt van jaren geleden). Als we in Ljungdalen aankomen is het droog, maar wel dikke wolken in de lucht.

Eerst maar even naar de plaatselijke VVV, waar het waarachtig  heel druk is. En daar wordt ik direct verliefd op een schattig knulletje: Go’knul (is een soort dialect voor lieveling). Die kan ik niet weerstaan en koop um voor de vriendin van Elles die binnenkort van een zoon gaat bevallen. Daarna nog even 2 ‘loppisar’ in waar Ronald een dop vindt met maat 24 voor een sleutel of zoiets, waarmee hij de bouten van het rechtervoorwiel af kan draaien.

Hij had wel sleutel maar 21, die op alle bouten past, maar net op het rechtervoorwiel waar bijna geen profiel meer opzit heeft men ooit 3 andere bouten geplaatst. Ja, onze camper is nu na ruim 2 maanden wat aan het slijten. En gelukkig gaat alles op tijd stuk. Zo ook de kachel, die doet het ineens niet meer, Ronald heeft alle opties al bekeken en vele dingen eruit gehaald en opnieuw vastgeschroefd, zekeringen bekeken etc…. Maar hij blijft koud. Gelukkig dat dit nu gebeurt, want de kachel is niet echt meer nodig, op de Noordkaap bij 8 graden was het minder welkom geweest. En ‘voorzienige’ Ronald heeft in Eefde al voor een paar ‘noodkacheltjes’ van bloempotten gezorgd, die houden de camper ook heerlijk warm!

We gaan verder de hoogste berijdbare bergweg op van Zweden in de Härjedalen en…. we zien niets! De weg is in nevelen gehuld. Morgenmiddag gaat het opklaren, maar we hebben geen zin om hier zolang in de mist te wachten. Dus rijden we lekker door en ook dat is mooi, mysterieus zelfs. Alleen alle bergen om ons heen? Dat krijgen we niet mee. Op het hoogste plateaupunt (Flatruet) staat een gedenksteen waar ook wij onze naam aan toe voegen.

De weg is nog redelijk druk met andere hoge-bergweg-rijders. Aan het einde komen we in Mittådalen waar Ronald een tam rendier aait die daar los rondloopt. Onderweg ook regelmatig rendieren op de weg waar stevig voor geremd moet worden. ‘Remdieren’ dus volgens Ronald 😉

Vervolgens via Funäsdalen richting Hede om daar het bord ‘Sonfjällets National Park’ te volgen. Na 19 km komen we op een parkeerplaats van een natuurreservaat uit, welke de achteringang is van het nationale park. We kunnen niet verder, de hoofdingang van het park is precies aan de andere kant van de berg (fjället). Maar het is na zessen en we blijven hier mooi staan. Morgen rijden we er wel omheen en kunnen we wandelen in het park.

Zo en nu kan Ronald de rechtervoorband verwisselen terwijl ik voor een bonenschotel ga zorgen. Alles ligt klaar voor de wisseling, de krik is opgekrikt en Ronald rolt de reserveband naast de oude band, en dan zien we het direct…. De reserveband is een stuk groter. Hahahahaha, deze band is al door vele handen gegaan van garagepersoneel, en niemand is het opgevallen. Nu is het verschil niet heel erg groot, maar toch.

Dan maar voorzichtig blijven rijden de komende weken en geen natte zachte weilandplekjes opzoeken. Ronald is als altijd optimistisch en verklaart dat deze camper in ieder geval ‘erg leerzaam’ is.

Op donderdag 6 augustus worden we wakker met een zonnetje. We hebben heerlijk geslapen, het was muisstil. De boswachter met zijn rode Volvo heeft ons gelukkig laten staan (er stond een bord ‘camping forbjüdden’) maar wij kamperen niet, we overnachten alleen maar, is ons idee…

We rijden nu naar de hoofdingang van Sonfjällets nationale park, een 14 km gatenweg, horen en zien ver’gaat’ ons door al het gerammel in de camper. Maar het is wel mooi hier, dus dat verzacht het orenleed. De parkeerplaats staat bomvol, voor het eerst dat we dit meemaken bij een nationaal park, welke ook nog zo’n eind van de bewoonde wereld ligt.

We duiken even in het infocentrum en bepalen daarna welke route we gaan lopen, zo 1-2 uur is wel voldoende vinden we, want er hangen nog steeds donkere wolken boven het park. We nemen dus de familie ’slingan’ van ca. 3 km. Dit is een modderig paadje met veel keien in een prachtig oud bos en halverwege nog een mooi uitzicht. Ronald vindt het mooier dan ik, hahahaha, bij een volgend bezoek aan dit park wil ik graag de naar-de-top-route doen, dat vind ik toch mooier dan een bos met één uitzicht! Maar deze duurt 6-8 uur, dan hadden we vanochtend de wekker moeten zetten.

In dit park wonen veel beren, ze zijn het best te spotten in de herfst als alle bessen rijp zijn, daar zijn ze namelijk dol op. We speuren nog naar sporen en zien uiteindelijk toch nog een wat erg luie beer verscholen onder een boom. Hij zit ons brombeerderig aan te kijken 😉

Na zo’n 60 minuten zijn we de ‘slingan’ rond en weer bij de camper, snel die 14 km hobbelweg terugrijden en dan koffie zetten.

Tijdens de koffie in Hedeviken overleg: wat nu? Stockholm is een optie, daar is het de komende 2 weken super zonweer en het is een pracht van een stad. Maar nu we zo dicht (150 km) bij Idre zijn wil ik wel graag dit ommetje maken. Naar de Idrefjäll, waar we 7 jaar geleden ook zijn geweest samen met Laurens.

We tanken bij het plaatsje Linsel (Rv 84) en kopen groenten en fruit en bonen bij de kleine ‘Livsmedelsaffär’ (= kruidenierszaak, mooi vind ik dat woord ‘levensmiddel’ zonder dat geen leven!). Dan de afslag naar Lofsdalen nemen en we stoppen bij de gelijknamige camping zo 40 km verderop, met kans op beren die oversteken, oppassen geblazen dus 😉 Morgen nog ca. 65 km te gaan naar Idre. We hebben er zin in!