Vandaag een regendruildag, en dus maar richting het Noorden getrokken. Hanneke wil heel graag naar Jostedalsbreen N.P. en daar een gletsjer aanraken en Ronald wil de Geiranger fjorden nog bewonderen. Dus omhoog moeten we!
De E39 omhoog richting Førde – Ålesund, maar eerst weer op een veerboot, hoe kan het ook anders in dit gebied, want we moeten het Sognefjord over bij Lavik.
Iets boven het plaatsje Skei vinden we afslag 24 naar rechts richting Fonn, alwaar de Høyseth camping ligt. Het was onderweg een heel gezoek in boekjes en blaadjes om een rustig plekje te gaan vinden van waaruit we ook zomaar een gletsjer konden bezoeken, zonder hordes Japanners en Duitsers tegen te komen.
Tja, dan valt de beroemde Jostedalsbreen (bre = gletsjer) natuurlijk af, daar ziet het zwart van de toeristen. Maar de Høyseth camping is perfect, in de NAF Campinggids staat: “Merket sti til Haugabreen (2 timer)…”. Vroeger was dit een boerenbedrijf met geiten. De boerderij is niet meer in bedrijf en zomers wordt de camping gerund door de familie die nog over is (2 broers en 1 zus). Hun vader en een oom zijn hier nog geboren. ’s Winters is de camping leeg en vertrekt de familie naar Oslo waar ze ook een huis hebben.
We zijn de enige campergasten en de ‘Hytter’ zijn ook al niet druk bezet, maar 2 andere families te vinden. Toch is het er niet rustig te noemen…….hihihihi, pal naast de camping stort een waterval naar beneden van smeltend gletsjerijs. Deze verzamelt zich in de ijsblauwe rivier de Driva, die kolkend naar beneden stroomt.
Morgen kunnen we dus een lange tocht maken direct vanaf de camping naar de Haugabreen. We snappen niet dat het hier niet volstaat met vakantiegangers. Dit is dé perfecte plek met uitzicht op besneeuwde bergen, geruis van de val en verder niets. De boerencamping heeft ook geen ‘sterren’, maar ziet er keurig onderhouden uit. Alles is éénvoudig, netjes, schoon en relatief goedkoop. Geen speeltoestellen, geen luide muziek, geen winkel, geen cafetaria, geen internet, geen iets, gewoon niets.
En wat er hier trouwens ook niet is…..dat zijn dieren…. heel raar, geen eland, geen hert, geen rendier, zelfs geen konijnen, amper vogeltjes. Volgens 1 van de broers zijn er hier wel herten, maar die laten zich pas tegen enen in de nacht zien, ze houden niet zo van mensen verklaart hij. Elanden en rendieren zijn er niet, die zitten allemaal in Zweden denken we.
En dan staan we aan het eind van de middag alleen op een enorm veld, uitkijkend over het dal en opkijkend naar de bergen!
Prachtig!