Rotstekeningen, gletsjer en Badderfjorden

De duizenden rotstekeningen in Alta zijn ook nog eens duizenden jaren oud (2600-6500 jr). In het museum een kaartje kopen en de wandeling langs het Altafjord kan beginnen! Het is wel wisselvallig weer, maar niet echt heel koud. In Nederland woedt nu een hittegolf begrijpen wij, meer dan 30 graden! Ik geloof dat ik dan liever de 12-15 graden heb van hier.

De route van de rotstekeningen heeft verschillende ‘edities’, van heel oude naar wat jongere en op 1 stuk zijn de tekeningen expres rood gekleurd om ze beter te kunnen zien. Men vraagt zich ook af of het in vroeger tijden ook gekleurd geweest kan zijn.

Het is erg indrukwekkend, je kunt de tekeningen lezen als een soort prenten- of cartoonboek. In sommige tijden stond de jacht (mensen met speren en pijl-en-boog) op rendieren, elanden en beren centraal, dan zie je weer een gedeelte met vissen (heilbot, walvis) en (zee)vogels (aalscholvers, eenden, zwanen) en poppetjes op boten. Bijna alle boten hebben een elandkop als voorsteven, dit duidt er waarschijnlijk op dat de eland een heilig of beschermend dier is geweest. In ieder geval wel eentje om ontzag voor te hebben.

Het andere rondje staat ‘in het teken’ van ongekleurde prenten, minsten even mooi, maar wel moeilijker te onderscheiden van de achtergrond. De hele route is ca. 3 km en prima te doen. Het Alta museum heeft ook nog een expositie van allerlei soorten beren en van de Samen-samenleving ;). Het buitengebeuren is echt de moeite waard.

Dan is het lekker opgeklaard en we rijden in de buurt wat heen en weer om te kijken of we op een gemakkelijke manier de Alta Canyon kunnen benaderen. Niet dus. Is zeker 14-18 km lopen ernaar toe en dan moet je ook weer terug. Daar hebben we geen zin in. Dan ter plekke bedenken wat we willen, naar beneden weg 93 afzakken tot we weer in Finland aankomen en door naar Zweden. Of de E6 kustweg vervolgen richting Tromsø.

De weersvoorspellingen helpen niet echt, de komende 2 dagen wel aardig weer met zon en 15 graden, maar daarna overal binnen 2-3 dagen berijdbaar, matiger weer. Dan maar lekker de kustweg vervolgen. Nou lekker was het niet altijd! De E6 vanaf Alta om het Altafjord heen is één bouwput. Veel stoppen voor stoere mannen met helmen op, rode lichten en al hobbelend gaan we verder. We doen er zeker een uur over om het Altafjord uit zicht te hebben.

Dan heb ik in de ‘camperreisgids Noordkaap’ gelezen dat er op deze weg een afslag moet zijn naar de Øksfjordjøkelen (een berg met een grote gletsjer, de enige waarbij de tong nog in de zee uitkomt). Er staat: “ten zuiden van de E6 is deze met borden aangegeven, de 8 km lange weg komt uit op het parkeerterrein, die te gebruiken is als overnachtingsplek”. En je kunt 3,5 uur heen wandelen naar de gletsjer, of een uurtje lopen en op een keienstrand komen om deze dan van redelijk dichtbij te kunnen bewonderen.

We zien het bord inderdaad, gaan weg 882 op en rijden een heel eind, na 8 km nog niets te zien. Ik zie wel dat het tot in Øksfjord totaal 38 km is. Dus we denken dat er een 3 is vergeten…. We rijden en we rijden, de weg is meer dan prachtig, een soortement ‘ansichtkaartweg’.

We genieten volop, een grote rendiergroep aan de kant van de weg met allemaal jongen. En fantastische uitzichten na elk kronkeltje in de weg. Een klein wat minder leuk detail vind ik, is dat we een 4 km lange 1-baanstunnel door moeten. Zo smal! Wel elke 200 meter een M-plek (de M staat voor Mötesplats/passeerhaven), en ja hoor, komt er een grote touringcar aan. De camper en Ronald blijven zoals altijd koel.

En zo komen we aan het einde van de weg (en voor ons gevoel ook de wereld…) bij de toch wel grote plaats Øksfjord aan. Geen gletsjerverwijzing meer gezien. We vragen het aan een inwoonster, en nee, je kunt hier niet de gletsjer beklimmen, wel zien, aan de overkant van het fjord. Alleen nu is het te bewolkt. We kunnen overvaren als we dat willen, maar ze weet niet of je de gletsjer ook zomers mag beklimmen.

Wij weten het ook niet, maar we hebben trek gekregen, het is rond 19.00 uur. We zoeken een mooi parkeerplekje aan de kant van de weg. Morgen dit leuke weggetje terug rijden en kijken of we de verkeerde afslag hebben genomen of dat de meneer van het boekje ons heeft voorgelogen!

Het is de 1e juli, gisteravond nog een mooie middernachtzon gezien, meer goudkleurig dan vuurrood.  En er kwam, pompidompidom, zomaar een vos voorbij wandelen met een prooi in zijn bek. Fototoestel te langzaam…

En wat een weer weer! Niet warm met zo’n 15 graden maar wel heerlijk zonnig en goed om te wandelen. We rijden de 38 km terug en hebben nog niet de gletsjertong gezien, maar wel zowat de gehele rendierpopulatie van ‘Alta Kommune’ denken wij 😉  100% rendiergarantie op weg 882…

Aan het einde van de weg heeft er niemand gelijk of ongelijk: wij zijn goed afgeslagen naar de verwijzing ‘Øksfjordjøkelen’, maar een kilometer of 7 verderop is er nog een bordje met dezelfde verwijzing. De Noordkaapboekjesmeneer is vanuit het Zuiden de E6 omhooggeklommen en dan kom je direct goed uit bij het eerste bordje. Hij heeft alleen vergeten te vermelden dat er 2 afslagen zijn en dat je vanaf de noordkant nummero 2 moet inslaan.

We slaan deze afslag in en inderdaad na 8 km een kleine parkeerplaats met uitzicht op de gletsjertong. Wat een prachtig en stil plekje zeg!

We lopen heerlijk een uurtje richting de gletsjer (totale duur tot aan de tong is 4 uur heen) en dan vinden we het goed. Een mooi uitzicht op het ijsblauwe in de verte.  Verder lopen kan, maar is zwaar voor de enkels, het pad bestaat alleen uit stenen en is af en toe modderig en glad. Je loopt merendeels aan de rand van het fjord.

We blijven hier nog een uur, lezen in het zonnetje en genieten van de stilte. Dan weer de E6 op richting Narvik op de borden, we stoppen al snel bij een camperplek aan de ‘Badderfjorden’. Het lijkt hier wel Griekenland of Portugal, zo blauw, zo blauw, zo blauw! Dat wordt de hele avond genieten nu de zon nog schijnt en misschien wel weer een mooie middernachtzon in het verschiet!

Tegen 19.00 komt werkelijk een hele kudde Italianen (15 campers) het terrein opzwaaien. Ze ploffen hun ‘husbilen’ kriskras neer en maken een ongelooflijke herrie. Maar wel een vrolijke boel. Ze dineren samen aan een lange tafel met (uiteraard) spaghetti. Een hele happening…

De campers zijn genummerd en nummer 1 is de baas van het stel.  Die loopt ook gewichtigdoenerig met papieren te zwaaien en geld te innen. We horen op de camping dat er wel vaker hele colonnes met campers naar de Noordkaap gaan. Veel mensen durven dit blijkbaar niet alleen of zijn zo gewend aan lawaai dat ze alleen in een groep kunnen functioneren, wie zal het zeggen?

Maar een mooie ‘niet-zonsondergang’ hebben we wel! Het is hier eigenlijk net zo mooi als op de Noordkaap. Anders schitterend en de kans dat je hier de middernachtzon ziet is wel groter omdat het weer hier minder wispelturig is dan helemaal bovenaan!

Op donderdag besluiten we vandaag te blijven staan. Heerlijk uitrusten, lezen, stenen zoeken. Die zijn hier in alle kleuren en patronen (kan er niets aan doen dat ik met het ‘stenenzoekgen’ geboren ben 😉 ).

En prachtige foto’s maken en hopen dat we bruinvissen kunnen spotten, die hier regelmatig voorbij zwemmen volgens Nederlanders die hier voor het 8e jaar staan.