Vannacht heeft het ontzettend gehoosd, de tieners tegenover ons in hun tentje dreven tegen middernacht eruit, zodat ze bij hun ouders in de camper verder moesten slapen. En vanochtend kunnen we met een kano naar het ‘service hus’ peddelen! In Nederland schijnt het na de zomerstorm van gisteren al niet veel beter te zijn horen we. Toch geeft weeronline hoop, voor morgen en overmorgen is er droog weer voorspeld.
We rijden tegen 12 uur van Skabram camping af en willen naar Storforsen (Grote Waterval) in de buurt van Vidsel, maar we willen niet alleen maar de E45 afzakken en dan linksaf slaan… We rijden vanuit Jokkmokk dus rijksweg 97 op, richting Luleå en passeren dan definitief de Poolcirkel (weer een andere…) op deze reis! Dit geeft echt het gevoel onderweg naar huis te zijn. Als we dichter bij de kust komen begint het weer op te klaren.
Onderweg nog naar een super Loppis geweest, met wel 4 schuren vol heerlijke oude, mooie troep en druk dat het daar was! Ronald ziet voor mij twee mooie lichtblauwe houten wandkandelaars met lelietjes-van-dalen erop geschilderd, hebbes! En daarna mag ik me nog de eigenaresse gaan noemen van een houten kerstster, dat wordt straks wekenlang Kerst vieren in Nederland!
Daarna weet ik zeker dat we via een klein wit weggetje naar Storforsen kunnen rijden (deze witte weggetjes op de kaart zijn vaak smaller of van gravel). Alleen de TomTom denkt dat andere witte weggetjes beter zijn en zelfs als er een bordje staat met de tekst “Här slutar allmän väg” (hier eindigt de openbare weg…) vindt zij (we hebben een vrouwelijke stem) dat we toch rechtdoor kunnen. Het resultaat is dat ze ons aan het einde van de lange weg linksaf wil laten slaan in een soort karrenspoor of rechtsaf naar een privépad van een huis. We moeten dus rechtsomkeert maken en voortaan beter onze eigen kaartleesvaardigheden waarderen 🙂
Om een lang verhaal in te korten, of beter gezegd een lange weg: we rijden zo ongeveer 70 km aan gravelweggetjes met bouw-aan-de-weg opstoppingen en doen er 5 uur over om vanuit Jokkmokk bij Storforsen te komen. (Had in 2 uur gekund, zonder Loppis 😉 ) Onderweg wel weer prachtige rendiermannen gezien en mooie uitzichten!
We gaan staan op de gelijknamige camping annex hotel en huisjesverhuur en zien dat de waterval echt kan tippen aan de watervallen van Schaffhausen waar we vorig jaar van mochten genieten! We kijken vanuit de campercabine recht op het onderste deel van de waterval. Er loopt een brug over de rivier en vanaf hier kunnen we naar het infocentrum van het natuurreservaat wandelen.
Iets voor morgen, nu hebben we trek en Ronald is moe van het ontwijken van vele kuilen en stenen op al die kleine weggetjes.
En zo komen we dinsdagmorgen 28 juli van de regen in de… zon! Het is 25 graden in de camper en Ronald stoot zijn hoofd aan de net verworven kerstster als hij uit het camperbed klautert 😉 Dit hadden we niet verwacht, zo’n warm cadeautje. We ontbijten voor het eerst in een maand weer buiten onder de luifel en besluiten hier maar even te blijven staan.
Tegen het middaguur gaan we de 2-3 km ‘naturstig’ bewandelen langs de waterval. Ronald heeft gelezen dat deze val eind juni op zijn krachtigst is van al het smeltwater die van een gletsjer komt. Deze waterval behoort tot de ‘Piteå älven’ (de Piteå rivier) en deze slingert 400 km door het hoge Zweeds Noorden!
Langs het pad zijn in de uitgesleten stenen ook zogenaamde ‘potholes’ te zien. Deze diepe gaten of kuilen zijn in miljoenen jaren ontstaan door kolkend water en draaiende stenen. Dat een pothole ook liefde uit kan beelden is helemaal cool!
Wat een prachtige plaatjes kun je toch maken met water en zon, vooral dat laatste is belangrijk. En ik heb het weer lekker warm, mmmmmm genieten is het! De Zweden kunnen ook genieten, ongelooflijk hoeveel er vandaag hier naar toe zijn gekomen, zwermen tegelijk. We zijn nieuwsgierig waar ze toch allemaal ineens zijn gebleven?
We lopen een stukje van het gebaande plankenpad af en daar zien we ze: op de grote uitgesleten stenen, tussen kleinere stroompjes. Hele families zitten er te grillen, op klaarlichte dag! Ze grillen tot ze een ons wegen volgens mij, want vanaf het middaguur t/m ’s avonds laat zie je overal rookpluimpjes opstijgen 😉 En ze hebben lol! Kleine kinderen spetteren in de stroompjes en plasjes en je ziet aan alles dat ze vandaag vakantie hebben.
Er komen gemiddeld 100.000 mensen per jaar op deze ‘watervalspetternij’ af, en dat is voor Zweedse begrippen veel. De camping is niet echt mooi te noemen, maar ik vind het hotel, dat gebouwd is tussen de glooiing van de heuvel wel prachtig. Ook vanwege de traditionele Zweedse bouw en rode kleur.
We neuzen bovenaan de waterval nog even in de souvenirshop, hier veel Zweeds glas, prachtig, alleen ik zou niet weten waar ik dit in ons huis neer zou moeten zetten. Maar een vloer…. daar kan altijd nog wat op, in dit geval een super geweven vloerkleed-loper (trasmatta) van beige met turkoois, gemaakt door Irene Johansson uit een dorpje in de buurt van Piteå. Ronald denkt ‘er misschien wel aan te kunnen wennen’…
’s Middags luieren we bij de camper en lezen onder de luifel en ’s avonds gaan we voor het eerst dineren, want hier is een echt ‘restaurang’. Ik heb flink geoefend op een Zweedse tekst, dus als we binnenkomen zeg ik “Jag har reserverat ett bord för två personer” en dat blijkt goed te zijn uitgesproken, want we krijgen direct een Zweedse spraakwaterval over ons heen. Dan maar direct erachter aan de al maanden gebruikte zin “Jag talar inte Svenska…”. We krijgen een mooi plekje met uitzicht op de Grote Waterval.
Proost! xxx