To By or not to By…

Op donderdag 5 juli worden we om half 9 wakker en hebben we geslapen als een blok. Na het ontbijt het bos in. We zien zwarte wouwen cirkelen in de lucht en een rennend ree in het bos. We lopen door de weilanden met koeien, paarden en leuke ‘weilandklimhekjes’ en komen uit bij het Skrylle Naturum.

Een enorme parkeerplaats is aanwezig met heel veel auto’s en gezinnen. Je kunt hier eindeloos wandelen, spelen, sporten en samenzijn. Dat laatste vinden de Zweden volgens mij heel belangrijk.

In de middag zijn we weer terug en na een paar glazen water gaan we meteen door naar Osby. Hier woont Francis met haar gezin. Ik ken haar alleen via soulsister Meer en via Facebook (via via dus). Vorig jaar waren we ook al welkom, echter toen kwam het er niet van.

Wat heerlijk om door Zweden te rijden, al die bossen, het water, mooie weggetjes en wegen, de verte, de geur. Mmmmmmm… 

In Osby zien we de eerste ICA van deze reis! Ha! ICA rulezzzzzz! 🙂 Dus die moet op de foto! We hebben in vorige reizen veel plezier en profijt gehad in verschillende ICA’s onderweg. Dus daar blijven wij een zwak voor houden.

Daarna naar de camping aan het Osbysjön, waar we met onze neus vooraan bij het meer mogen staan. 4G is hier weer actief en nu kan ik Francis een bericht doen of we morgen kunnen komen. Tuurlijk! We zijn van harte welkom.

6 juli, onze trouwdag! En tegen 12 uur zien we Francis voor het eerst in levende lijve bij haar Bed & Balance Skansen in Sibbarp, 3 km van Osby. Wat een prachtige plek! Ook dochter Linde, zoon Sune en labrador Tyra verwelkomen ons. Sune is helemaal weg van de camper en wil alle luikjes en deuren openen om te kijken wat er achter zit. In Zweden hebben de basisschool kinderen maar liefst 10 weken vakantie! Dat is een weelde voor hen, het lijkt me echter voor alle mama’s en papa’s ietwat vermoeiend 🙂

We worden getrakteerd op koffie, thee en zelfgebakken muffins met kokosolie en blåbär uit eigen bos. Wij pakken uit met Hollandse stroopwafels… Ja, die we zouden bewaren… echter we vinden dat het hier ook een heel goede bestemming heeft 🙂 Sune en Linde trakteren ons op een stralende lach. Dit is echt het idyllische Zweedse leven in deze zomerse dagen.

Iets minder leuk is het voor de veeboeren, die geen gras en hooi meer hebben voor hun koeien door het immens droge weer. We horen dat het goedkoper is het vee te slachten dan voer vanuit het buitenland te laten komen. Drama voor hen en deze dieren.

Na 1,5 uur gepauzeerd te hebben bij Francis, geven we elkaar een dikke knuffel en rijden we met de camper richting de zee (het Kattegat). Omdat het weer de komende 10 dagen nog zo stralend blijft, willen we deze dagen aan het water en in schattige oude dorpjes vertoeven aan de scherenkust boven Götenborg.

We stoppen al eerder, onder Halmstad, we zien aan de kustroute een bordje Naturreservat Haverdal staan. En zoals de camper het al veel vaker heeft gedaan, gewoon zo’n bordje volgen en ditmaal is het supergeluk hebben! Een prachtige rustige plek op 800 meter van de zee. We lopen direct naar de duinen toe, het water roept en lokt ons met haar geruis… Onderweg zien we de meest ‘ingewikkelde’ bomen en een geblakerd stuk bos, zulke droogte vraagt helaas om brandjes.

Tot 2 x toe vragen Zweedse Halmstadters hoe we toch dit mooie plekje hebben kunnen vinden? Zelfs de meeste autochtonen weten deze plek amper te vinden. Hihihi, we vinden niets, we laten ons gewoon leiden.

Heerlijk zijn de bossen en ook heerlijk is de zee. Er ligt een hele baan met schelpen, alleen kokkels en de meeste ook nog klein. De zee en het zeeleven hebben ook moeite zich aan de snelle klimaatveranderingen aan te passen.

En… te midden van alle kokkels vinden we een hartschelp, heel toepasselijk voor onze 31 jarige huwelijksdag.

’s Avonds lopen we naar een uitzichtpunt op een heuvel, er komt een heel wolkendek aangedreven vanuit de zee, maar regenen doet het helaas niet.

Johanna heeft nog een heel gesprek met 2 echtparen, die hier zijn geboren en ze vertellen dat de bosweg omhoog naar de heuvel de hoogste bosweg van Europa zou zijn geweest???? (ik weet niet of ik dit goed heb begrepen). Echter door wanbeleid van de lokale regering die veel bomen heeft laten kappen hebben er zandverstuivingen plaatsgevonden en nu is de heuvel afgekalfd.

Verder maken ze zich in Zweden heel bezorgd over het vluchtelingenprobleem (nee, niet over het voetbal). Om een heel lang verhaal kort te maken, komt het erop neer dat wij allemaal ons ‘sunt förnuft’ (gezonde verstand) moeten gebruiken.

En dat is een mooie quote om de dag mee af te sluiten.

Zaterdag 7 juli: uitgeslapen tot 9.30 uur. We worden wakker van vele knerpende banden op de parkeerplaats. Veel Haverdallers gaan hun hond uitlaten! Er komt een Stockholmer (hier op vakantie) bij ons navragen of een loslopende hond, die hij in het bos heeft gevonden, soms van ons is…. 2 uurtjes later, net als we weg willen gaan, komt hij melden dat de hondeneigenaar gevonden is.

We rijden met een slakkengangetje een groot deel van de toeristische westkustroute (bloemetjesmarkering) af. Bij het Steninge natuurreservaat stoppen we even en hebben we weer een prachtig schouwspel op de zee. Inmiddels is de kust rotsachtig, geen zandstranden meer. Als we teruglopen naar de camper hebben een geuren déjà vu, het ruikt hier heel kruidig, tijm-kerrieachtig net als in de Algarve, waar we jaren geleden zijn geweest.

We rijden door Skrea (waar volgens ons alle Zweden op een megacamping sleurhutje aan mutje staan) en dan door Falkenberg, de E6 op, richting Götenborg. Onderweg maar liefst uit 1 wolk 3 druppels regen gevallen!

Bij Fjärås Bräcka natuurreservaat stoppen we even. Het effect van de gletsjers van 10.000 jaar geleden is hier goed te zien en we nemen een kijkje op het oeroude Li Gravfeld met 100 gedenkstenen. We mogen hier niet kamperen.

Niet getreurd, het stikt hier van de natuurreservaten en we komen onderweg zelfs een ‘Kulturreservat’ tegen: Äskhultby. Men heeft hier het dorpje (by) hersteld zoals het was in 1825. Je mag er overdag niet in zonder te betalen. Omdat het bijna avond is, settelen we ons eerst op de parkeerplaats onderaan de weg en lopen ’s avonds bij het avondrood 200 jaar terug in de tijd.

De afgelopen dagen hebben we 3 By’s bezocht, Dalby, Osby en Äskhultby!