Hamra National Park

Vandaag vrijdag 21 juni is het voor alle Zweden een feestdag, het is namelijk Midzomer (het feest van de zomerzonnewende) en dat wordt overal gevierd met dans en gezang rond een meiboom en het liefst gekleed in traditionele kleding. Dat kunnen we ons goed voorstellen als je maandenlang meer donker dan licht hebt gezien!

De wegen zijn volgens ons ook nog rustiger dan anders!

Na het opstaan de TomTom ingesteld op het plaatsje Sveg en wat nog nooit is gebeurd, gebeurt nu……. ‘hij’ leidt ons naar een doodlopend weggetje en weet het dan niet meer. En wij zeker wel, hier te midden van alle gravel- en andere nog kleinere weggetjes middenin de bush bush? Die staan echt niet op onze kaarten die we er ook nog regelmatig op naslaan.

Wat wel een heel leuke bijkomstigheid is, is dat het doodlopende weggetje eindigt bij een prachtige waterval, de ‘Helvetes Fallet’. Deze staat nergens op een kaart, wordt ook nergens in de vele reisboeken genoemd, dus hartelijk dank Tommie!

Gelukkig was na het genieten van de waterval het richtingsgevoel van TomTom weer hersteld, want nu werden we moeiteloos naar de E45 geleid om onze weg naar Sveg te vervolgen. Sveg of nog iets hoger, richting Östersund is vandaag ons doel.

Dat is niet gelukt, want nog voor Sveg zie ik op de kaart dat er een Nationaal Park ligt en onze ervaringen met de Nationale Parken in Zweden (ook van de andere jaren) zijn heel goed, dus we buigen af naar Hamra NP, al na 100 kilometertjes.

Het is prachtig weer, zo’n 23 graden, koel briesje erbij, dus geen last van muggen in het park. Hamra is prachtig! We staan weer ‘wildgekampeerd’, met naast ons een stel Duitse- en Nederlandse camperaars.

Mooie uitgestrekte moerassen, overal van die leuke loopplanken en O Wee, als je er een stap naast zet, je voet verdwijnt dan direct in alle zompigheid! (Is wel een mooie lokatie om een lijk te verbergen, trouwens…zulke gedachten krijg je wel na het lezen van vele Zweedse thrillers….)

Hamra NP is het park met de dichtstbevolkte hoeveelheid beren, hoewel het heel ongewoon is er eentje tegen te komen, kan het wel, als je maar heel zachtjes doet. Nu denk ik niet dat er ineens een beer aan komt stormen over de moerasvlakte waar we zijn, maar af en toe maak ik voor de zekerheid toch maar een geluidje!

We maken een middag- en een avondwandeling van ruim een uur en allebei zijn ze mooi, rondbladige zonnedauw en bekertjesmos gezien en een een nog nader op te zoeken ‘hoen'(ouwerhoen, korhoen???). Geen beren op de weg…

In de avond gaat het regenen, dus is het nu toch donkerder dan anders en natuurlijk heel jammer voor alle Zweden die waarschijnlijk het liefst Midzomernacht buiten rond de meiboom willen vieren. Wij zitten droog in de camper, voor de verandering met een glaasje wijn en (let op Laurens!!!!) met een superzak onvervalste ‘Svenska Lant Chips’ binnen handbereik!