Op zaterdag 6 september hebben we een ravijnwandeling gedaan. Vanuit het hotel naar Ramosch en via Vnà weer terug.
Op de kaart leek dit een wat suffe wandeling, rechtsaf over de brug en dan rechtuit langs de rivier naar Ramosch.
Hihihihihi, dat ‘langs de rivier’, bleek toch letterlijk een heel ander perspectief te hebben toen bleek dat dit pad op grote hoogte liep, zeg maar een heuse ravijnwandeling.
De wandeling van 3 september was wel wat pittiger, met wiebelende hangbruggen, steile klimmetjes en afdalingen (op billen de berg af) en glibberig, want het had de avond ervoor geregend. Maar ook zo mooi, dat we ons telkens afvroegen, kan het nog mooier?
Ja, dus: naar een gehucht ‘Zuort’, met alleen een boerenhuis, een restaurant/slaaphuis en de “Chasa Mengelberg” met een klein kapelletje. Het huis is genoemd naar de Nederlandse dirigent, die hier gewoond heeft.
Elke dag na de ochtendmeditatie was er door het hotel een excursie geregeld, om 11 uur kon iedereen in de hotelbus stappen, werd men ergens neergezet en werd afgesproken om hoe laat de bus de groep weer zou ophalen.
Wij hebben hier echter niet aan meegedaan. We zijn immers nog nooit in Val Sinestra geweest, en om dan elders te gaan wandelen terwijl je de directe omgeving nog niet gezien hebt, vonden we niet nodig. We wilden gewoon hier op deze mooie plek blijven voor een weekje. En daar hebben we geen spijt van gehad.
Na de camping bij Scuol was het zondag vertrekdag naar Val Sinestra. Ik had nog nooit van dit hotel gehoord, maar na dit bezoek zal ik het niet meer vergeten.
Val Sinestra is een voormalig kuuroord in de bergen van het ‘Engardin’ in Zwitserland (kanton Graubünden), nabij het dorpje Sent. Het ligt een beetje op een drielandenpunt (Zwitserland-Oostenrijk-Italië). De meeste bewegwijzeringen en menu’s zijn dan ook in het Duits en Italiaans geschreven.
Gisterochtend nog wat motregen, gelukkig niet veel voor de renners die tegen 7 uur al van start moesten (en om 6 uur uit de veren waren met al hun schuifdeurbusjes 😉 , gelukkig doen oordopjes wonderen).
Tegen 12 uur klaarde het op, een voorzichtig waterig zonnetje kwam tevoorschijn, samen met Ton en Louise die al een week in het Kurhaus Val Sinestra, (op ca. 12 km van de camping vandaan) verblijven.
Eergisteren, 29 augustus, klaarde het na de middag weer prachtig op en konden we een wandeling maken bovenop de Motta Naluns. Met de kabelbaan vanuit Scuol werden we 900 meter hogerop neergezet.
Dat is wel leuk van zo’n stadscamping, in 10-15 minuten wandelen kun je alle kanten op, met de kabelbaan dus, de trein, de bus en het schattige oude- en nieuwe centrum met vele winkels dichtbij.
Zo. De retraite in Zwitserland zit erop. Een vakantie-retraite was het eigenlijk, met een licht meditatie-programma en ’s middags (en ook nog twee hele dagen) vrij, dat wil zeggen: helemáál geen meditatie-programma. Hanneke zal de komende dagen wat wandelingen-blogjes online zetten, want wát was het daar mooi, zeg, in Zwitserland.