Het eiland Ulvön

Vannacht op de Omnebadets parkeerplaats heb ik voor het eerst oordopjes ingedaan! Er waren minstens 5 Zweedse zanglijsterkoren aan het oefenen (en ander gevogelte) en aangezien het niet donker wordt maken de vogels vele overuren. Tjongejonge wat een gefluit! Maar met doppen in heerlijk geslapen.

De wekker gezet en om half 9… opgestaan om vandaag, zaterdag 29 juni, met de boot naar het eiland Ulvön te varen.

Bij Mjällomslandet (waar alweer een weg eindigt in het niets) kunnen we opstappen en in 45 minuten tuffen we over de golven naar het eiland. De boot zit vol met Zweedse gezinnen, beter gezegd hele families die een soort familiedag hebben en wát een kinderen……. allemaal blonde jongetjes en meisjes, minstens 4 per echtpaar. De vele moeders die erbij zijn hebben, na snel rekenen van mijn kant, waarschijnlijk de afgelopen 5 jaar niet gewerkt, want na elke baring is het 13 maanden ‘verplicht’ voor je kind zorgen (met behoud van, ik dacht 70% van je laatstverdiende loon). Ik vind het wel een prachtig systeem, dat is wel wat anders dan in 1988, 6 weken na Elles op de wereld gezet te hebben weer een late dienst te moeten draaien!

Voor ons is het geen kinderdag, maar meer een bejaardenuitstapje, hihihihihi. Zo’n beetje tuffen op een boot, op het prachtige eiland waar één straat is, deze éénmaal links aflopen en éénmaal de andere kant op slenteren. Het schattige kerkje bezoeken (alwaar een icoontje gekocht om de kerk te spekken, met achterop de tekst van het ‘onze Vader’ in het Zweeds!). De berg beklimmen, maar dan wel heel luxe, want ze hebben de hele Lotsberget betimmerd met een heel trappenparcours, dus dat is easy going….. Twee maal koffie gedronken en verder flink uitgerust, terwijl halverwege ook de zon weer begint te schijnen.

De huisjes zijn meer dan schattig en wat een bloementuinen! het hele eiland is er door gekleurd, dus alweer een aanrader!

Tja, en dan wordt het toch echt tijd om tegen 16 uur, als we terug zijn op het vasteland, te gaan nadenken over de terugreis naar het Zuiden. Als ik op de kaart kijk schrik ik wel een beetje, wat een idioot eind weg zijn we eigenlijk van Eefde vandaan! En dat moeten we nu weer allemaal terugrijden. Eigenlijk helemaal geen zin in, want hier is nog zoveel moois te zien en te doen. Maar dat is dan een belofte voor een volgende keer.

Eerst maar eens terug naar Snibbens Camping in Ramvik, ook deze camping dus een echte aanrader, en de eigenaren begroeten ons al als oude gasten, “of we zo’n heimwee hebben, dat we na 3 dagen al weer terugkomen…”. We leggen uit dat we nu niet meer richting ‘Haparanda 527 km’ rijden, maar richting ‘Eefde ca. 1999 km’.

En op de camping eerst anderhalf uur staan pannenkoeken bakken (ja het meel moet toch ook op!) en met de gratis wifi nu weer alle blogs kunnen bijwerken.