Bloemenpracht op Ängsö nationaal park

Na maandag de hele dag bezig te zijn geweest om uit te zoeken hoe we naar Ängsö NP konden varen dan eindelijk vanochtend 16 juni de overtocht. En dit was al het uitgezoek meer dan waard 🙂

Om 10.30 uur bij Östanå färlelege (de aanlegsteiger naast de veerpont) door de ‘Sjöbris’ (zeebries), die vanaf de kade van Stockholm was vertrokken, opgehaald.

Gelukkig stonden er nog meer Zweden die ook deze bootdienst moesten hebben, want als je namelijk aan boord wilt moet je een wit bord omhoogtrekken. Doe je dat niet dan gaat de boot aan je neus voorbij…

We zitten op een soort busbootdienstlijn, waarbij je van de ene boot op de ander moet overstappen.  Het zijn wel een soort superspeedboten zeg! Ook vertrektijden van ‘land’bussen waarop je daarna weer over kunt stappen naar een grote stad, staan op de tijdentabel vermeld. Heel handig lijkt me als je er wijs uit kunt worden, hahahaha.

Wij vragen gewoon 3 x of we wel op de juiste lijn zitten en maken duidelijk dat we heel graag op het goede eiland terecht willen komen.

Boot nummero twee, de ‘Viggen’ (vik = baai, kreek) zet ons na een half uurtje af op de steiger van Ängsö. En we vallen meteen met onze neus in de boterbloemen, de rode klaver, de vergeet-mij-nietjes, de margrieten, de wollepluisjes, de uitgebloeide primula’s, de roze orchideeën, de paars-met-gele-kelkjes bloemetjes, ‘Adam en Eva’ en  nog veel meer kleurrijks!

De ‘meadows’ worden 1 x per jaar gemaaid en verder laten ze deze kleurrijke weitjes met rust. De bloemenweelde is maar moeilijk in een foto te vangen, dus extra goed kijken!

Ängsö staat dan ook bekend om zijn bijzondere en overvloedige flora. En het ruikt overal heerlijk! ‘Adam en Eva’ zijn helaas bijna uitgebloeid. Dit zijn twee orchideeën, een witte en een donkerroze, die altijd bij elkaar staan. Ze staan alleen op het noordelijkste puntje van Ängsö. ‘Welke kleur is Eva en welke Adam?” vragen we aan de enige gids op het eiland. “Zowel Adam als Eva kunnen wit en roze zijn” is het antwoord. Geen onderscheid “naar man of vrouw zijn” (tekst uit De Gelofte aan de Mensheid 🙂 ). Dat is mooi!

We lopen zo 3 uurtjes rond op het eiland, tussendoor even pauzeren en dan om 14.30 ligt de boot al weer klaar om ons terug te brengen. Dit keer duurt de tocht een uur langer dan de heenreis, omdat nu van heel veel kleine schereneilandjes mensen opgehaald worden (als ze tenminste het witte bord omhoog hebben geklapt…) die weer naar het vasteland terug willen. Ook hier weer change of boats, en om precies 16 uur staan we weer bij onze camper.

Wat nu, de komende week wordt overal in Zweden kouder weer en regen verwacht, behalve in het onderste zuiden, dus dan maakt het niet zoveel uit welke kant we opgaan. Aangezien de noordelijkste kaap ons doel is gaan we vanaf nu in een rap tempo omhoog.

Ronald wil heel graag zo rond 21 juni op de poolcirkel zijn, dat is nog zo’n 1200-1300 km vanaf hier, dat moet lukken. ’s Avonds tegen 18.00 uur hebben we er al 150 km opzitten en strijken neer bij Klackskärs camping in Östhammar, met nog steeds uitzicht op de prachtige scherenkust.

O ja, we rijden op weg nummer 76, van Norrtälje richting Gävle, een prachtige weg en veel herten en kraanvogels gezien. Vanochtend boven de camper onze eerste zeearend gespot, die een rondvlucht maakte…wat wil een mens nog meer…